słowa kluczowe: Zdrowy rozwój dziecka zdrowie fizyczne zdrowie psychiczne inteligencja zdrowie emocjonalne rozwój inteligencji dziecka zdrowy mózg dziecka rozwój mowy u dziecka

Pixbay, Niesamowite darmowe obrazy (pixabay.com)

rozwój duchowy dziecka, zaufanie do siebie, kochanie siebie, zdrowe modele myślowe o sobie

Od urodzenia dzieci uczy się patologicznego posłuszeństwa rodzicom i wielkim systemom (przywódcom religijnym, nauczycielom, tzw. społecznym autorytetom), nie rozwija się w dzieciach zaufania do siebie, nie uczy ich wsłuchiwania w rzeczywiste potrzeby organizmu, kształtuje się dzieci zgodnie ze społecznymi kodami kulturowymi, zgodnie z ich płcią i kolejnością urodzenia. Tak okaleczeni w dzieciństwie ludzie wchodzą w dorosłość nie zdając sobie sprawy z tego iż ich "duch" ich połączenie z sobą samym, zostały zablokowane przez czynnik ludzki. Każdy organizm ma osiągnąć stan autonomii myślenia i działania dla własnego dobra i realizacji ziemskiego potencjału, oznacza to zdolność do rozumienia odczuć sensorycznych, zaspokajania potrzeb biologicznych zależnych od rzeczywistego zapotrzebowania na substancje odżywcze a nie kulturowych nawyków jedzenie. Stan rozwoju duchowego to także rozwój talentu, autonomia decydowania o kierunku kształcenia, wybór drogi życia, ale też to stan, w którym człowiek - dziecko, przede wszystkim KOCHA I SZANUJE SAMEGO SIEBIE ORAZ UFA SOBIE! Asertywnie unikając posłuszeństwa innym ludziom, nawet rodzicom w wieku dorosłym. Duchowość to stan rozumienia siebie, poczucie celu i sensu życia, to umiejętność wsłuchiwania się w sygnały jakie wysyła ciało oraz branie odpowiedzialności za siebie. To odwaga by odejść od archaicznego systemowego myślenia o hierarchicznych kodach kulturowych na rzecz wyższej świadomości i transcendentalnego rozwoju. Dziecko powinno być uczone słuchania i realizowania siebie, także powinno wiedzieć iż doskonałość nie istnieje a rodzice i członkowie rodziny są omylni i cechuje ich często niższy poziom rozwoju i świadomości, od następnych pokoleń, stąd konieczność kwestionowania tego co było i wybór tego co ma ponadczasowych charakter i świadczy o zdolności do osiągania własnej transcendencji. Dziecko doskonali ducha, gdy poznaje i kocha samego siebie, a tego musi zostać nauczone. Nie kochając siebie, nie jest zdolne do pokochania drugiego człowieka. Zdrowy duch, to po prostu zdrowa myśl o sobie samym, o ten aspekt musza zadbać rodzice, powinni mówić do dziecka pozytywne komunikaty o nim oraz rozwijać w dziecku zaufanie do siebie i do własnej intuicji, zdrowy rozwój duchowy jest procesem weryfikacji poprzednich kodów kulturowych na rzecz korzystnych modeli myślowych obecnie, a ten proces powinni aktywować rodzice.

rozwój mowy dziecka, rozwój kompetencji komunikacyjnych u dziecka

Tworzenie warunków do rozwoju mowy: intencjonalne aktywowanie zdolności językowych od poczęcia dziecka, uwzględniając wymiar jakościowy mowy oraz wymiar ilościowy w zakresie opanowania słownictwa i rozumienie jego znaczenia, rozwijanie umiejętności słuchania oraz werbalizowania komunikatów, zdolność do logicznego wyrażania własnego zdania, umiejętność wykorzystania narzędzia mowy do prawidłowego rozwoju ogólnego dziecka oraz do prawidłowego kodowania neuronalnego konkretnych kategorii pojęciowych, czynnościowych i społecznych, w tym do tworzenia dziecku przez komunikaty werbalne wysokiej samooceny i indywidualnej tożsamości JA. Niewiele osób uświadamia sobie iż mowa jest najpotężniejszym narzędziem przez które dorośli maksymalizują potencjał rozwojowy dziecka lub go trwale blokują, jakość, ilość oraz emocjonalna barwa komunikatów werbalizowanych do dziecka silnie i trwale koduje się w jego pamięci DNA, im niższej jakości, deprecjonujące, poniżające i blokujące komunikaty połączone z negatywnym pobudzeniem emocjonalnym, tym niszczenie zdrowia psychofizycznego dziecka szybsze i trwalsze. Stąd mowa jako kompetencja wyłącznie ludzka powinna być wykorzystywana w rozważny sposób, by dziecko opanowało zarówno zdolność werbalizacji komunikatów jak również używania mowy do rozwoju siebie (pozytywna mentalna narracja o sobie samym) i innych, a nie do niszczenia siebie i kolejnych pokoleń.

zdrowie ekonomiczne dziecka, rozwój inteligencji finansowej

Wszystkie wielkie systemy kreują celowo kody kulturowe, których celem jest emocjonalna manipulacja finansowa, zniewoleni konsumenci utrzymują wielkie systemy wydając swoje pieniądze na rzeczy zbędne i niepotrzebne. Racjonalnie ujmując ludzkie życie zależy od sprawczości ekonomicznej człowieka, można je analizować pod kontem zaspokojenia koniecznych potrzeb, jak również to konieczność rozumienia manipulacji emocjami przez celowo rozbudzane potrzeby, które wzbogacają wielkie systemy, nie mające żadnej egzystencjalnej wartości. Edukacja ekonomiczna i zdrowie ekonomiczne dziecka to zarówno świadomość schematów finansowych które istnieją w systemach rodzinnych jak również to uczenie asertywności wobec religijnych kodów kulturowych na temat pieniędzy (demonizowanie bogactwa, kupowanie "odkupienia winy", rytuały powielane nieświadomie itd.), handlowych obcych kodów kulturowych (wydawanie na obce tradycje i zwyczaje ogromnych sum pieniędzy), wmawianie ludziom iż ich wartość zależy od etykiet i materialnych przedmiotów (czym innym jest kupowanie rzeczy gdy ma się nieograniczony budżet, a czym innym jest zadłużanie się by mieć promowane przedmioty). Zdrowie ekonomiczne dziecka zaczyna się od edukacji w zarządzaniu kieszonkowym, umiejętności rozumienia wartości pieniądza, świadomości konieczności regulowania zobowiązań a przede wszystkim to uczenie samodzielnego zarabiania i zarządzania. Dziecko uczone rozumienia konsekwencji dotyczących wyborów związanych z pieniędzmi, uniknie w przyszłości emocjonalnej manipulacji polskimi kodami kulturowymi "zastaw się a pokaż się", "wartość etykiet na ubraniach". Szczerość rodziców dotycząca doświadczeń biograficznych, zwłaszcza wydarzeń bardzo trudnych związanych z pieniędzmi, pozwoli dziecku unikać zakodowanych w DNA biograficznych zagrożeń, dotyczy to też doświadczeń rodzinnych, takich jak oddawanie współmałżonkowi pieniędzy, kradzieże w rodzinie, fałszowanie dokumentów spadkowych i inne. Jeżeli dziecko zrozumie iż należy zachować szczególną ostrożność wobec nieuczciwych krewnych, czy obcych, uniknie traumatycznych doświadczeń związanych z przemocą ekonomiczną w swoim życiu. Nauczone "wędkowania", a nie proszenia o rybę, rozwinie zdolność zarządzania swoim budżetem i unikać będzie zadłużeń, a gdy zrozumie iż jego wartość to stan umysłu a nie ilość przedmiotów, rozwinie asertywność i autonomię w zakresie zarządzania i szacunku do swoich pieniędzmi, dysponując nimi nie zgodnie ze schematami manipulowania emocjonalnego, ale z intencjonalnym wyborem. Zdrowy ekonomicznie człowiek wychodzi z patologicznego posłuszeństwa społecznym kodom kulturowym, na rzecz szacunku dla siebie i swoich pieniędzy. Drugą stroną rozwoju kompetencji ekonomicznych jest świadomość iż dając innym pieniądze czy pożyczając je, aktywuje się w tej osobie patologiczne posłuszeństwo wobec darczyńcy, wzmacnia się w nim rolę ofiary, blokuje się jej rozwój ekonomicznej autonomii, uniemożliwia się jej wyjście z roli osoby ekonomicznie zależnej oraz tworzy się w jej mózgu schematy iż nie musi się rozwijać, ponieważ inni będą ponosić koszty jej decyzji i życiowych wyborów. Należy więc rozgraniczyć szczególnie trudne wydarzenie losowe, na które należy zareagować pomocą od notorycznego unikania rozwoju osobistego przez trwanie w roli ofiary dla materialnych korzyści. Patologiczne religijne i społeczne kody kulturowe wykreowały taką chorą ekonomiczną zależność kobiety od mężczyzny, stąd konieczność rozwijania w dzieciach świadomości historycznej i biograficznej, by były autonomiczne ekonomicznie bez względu na swoją płeć.

prawidłowy rozwój społeczny dziecka

Zdrowie społeczne zaczyna się od "pokochania" samego siebie, oznacza to zakwestionowanie rodzinnych modeli myślowych na rzecz zdrowych, dziecko ma być uczone kochania siebie, ufania sobie, szacunku do siebie i ograniczonego zaufania do innych. Dzięki bezpiecznemu przywiązaniu do znaczącego dorosłego, dziecko wyzwoli się w zakodowanego w DNA lęku przed człowiekiem, na rzecz rozwoju potencjału. To fundament zdrowia społecznego.

Tworzenie warunków do rozwoju zdrowia społecznego powinno być aktywowane przede wszystkim tworzeniem wysokiej odporności psychicznej w dziecku, przez fakt doświadczania poczucia bezpieczeństwa i przewidywalności zdarzeń z członkami rodziny od poczęcia. Jeżeli od poczęcia dziecko czuje się zagrożone, lub jest karane wrzaskiem lub biciem będzie szukało poczucia bezpieczeństwa w innych, nie w sobie, co zniszczy jego zdrowie społeczne, pośrednio emocjonalne i biologiczne, przez nieustanną potrzebę odtwarzania klimatu bezpieczeństwa z tymi osobami, które dadzą to dziecku w okresie dzieciństwa. To bardzo niebezpieczne zakleszczenie w chwili komfortu, ponieważ dziecko dorastając wykształci lękowy mechanizm przed ludźmi, na rzecz realizowania bardzo ograniczonych społecznych aktywności, z osobami, które wybiórczo postrzegać będzie jako bezpieczne. Rozwijanie w dziecku poczucia bezpieczeństwa, aktywuje w nim otwartość poznawczą oraz umiejętność dbania o siebie i swoje relacje społeczne, które będą realizowane w sposób zdrowy, a nie kompensacyjny. Zdrowie społeczne to stan, w którym dziecko obdarzając siebie pozytywnymi emocjami, intuicyjnie realizuje aktywności z innymi ludźmi, rozróżniając relacje formalne, od przyjacielskich, czy intymnych, a tego może nauczyć się w zdrowym otoczeniu rodzinnym, lub w okresie dorosłym, w akcie własnej woli. Brak poczucia bezpieczeństwa, brak zaufania, poczucie nieprzewidywalności członków rodziny, kary lub nagrody za posłuszeństwo, wyznaczą schemat układania relacji z innymi ludźmi w niezdrowy sposób. Dziecko albo rozwinie mechanizm walki, stając się osobą dominującą, zgodnie z rodzinnym wzorem, albo wybierze rolę ofiary, szukając i odtwarzając nawet jako osoba dorosła, rolę osoby, którą trzeba się opiekować i ją chronić.

Rozwój społeczny dziecka zaczyna się od samo poznania, akceptacji siebie, rozumienia siebie i swoich zachowań, zaufania do siebie, wiary we własne możliwości, uwewnętrznionej uwagi i decyzyjności. Tak rozbudowana silna struktura JA, która jest odporna na zewnętrzne społeczne naciski i emocjonalną manipulację.

rozwój procesów poznawczych dziecka, rozwój inteligencji dziecka

Tworzenie warunków do rozwoju intelektualnego: intencjonalne aktywowanie przez doświadczenia rozwoju kory szarej, w tym doskonalenie procesów poznawczych: pamięć, uwaga, koncentracja, myślenie dywergencyjne, planowanie, przewidywanie, racjonalizacja, rozwiązywanie problemów, wnioskowanie, zdolność do weryfikacji informacji i zmiany, otwartość poznawcza, elastyczne reagowanie na zmiany w otoczeniu zewnętrznych, uczenie się, wysoka motywacja wewnętrzna, wysoka aktywność własna, podejmowanie własnych decyzji, osobista odpowiedzialność, a także rozumienie ewolucyjnych zmian wynikających z rozwoju od reakcji zakodowanych w mózgu gadzim i emocjonalnym uzewnętrznianym po urodzeniu instynktownie, do świadomego korzystania z zasobów kory szarej i wyboru reakcji, zależy od tego jaki stosunek do wszechstronnego rozwoju mają rodzice, jak przebiegał ich rozwój intelektualny i czy uczenie się postrzegają jako wartość czy obowiązek. Błędne przypisywanie rozwoju intelektualnego wyłącznie do osiągnięć szkolnych sprawia iż dziecko uczy się mechanicznego zapamiętywania i odtwarzania informacji, natomiast rozwój intelektualny to umiejętność rzeczywistego integrowania informacji, wnioskowania i decyzyjności, a tego dziecko może nauczyć się przez rozmowy, doświadczenie i odpowiedzialność za podejmowane decyzje. Nauka myślenia zaczyna się od pytania i wskazania możliwości samodzielnego znalezienia ostatecznej odpowiedzi. Rozwój inteligencji dziecka może dokonać się wyłącznie w interakcji z osobą, która wzmacniać będzie i rozwijać zdolność do myślenia i samodzielnego rozwiązywania problemów. Myślenie słowami może być rozwijane wyłącznie gdy rodzice rozmawiają z dzieckiem i używają bogatego zasobu słów oraz akceptują indywidualny tok myślenia dziecka, wspierając jego wolę myślenia po swojemu. Inteligencja jest umiejętnością wykorzystania zgromadzonej wiedzy w pamięci systemów mózgowych, adekwatnie do bieżącej sytuacji. Tym samym im więcej właściwiej, kierunkowej wiedzy rodzice przekażą dziecku z spontanicznych interakcjach, tym szybszy rozwój intelektualny dziecka i jego zdecydowanie pewniejszy życiowy sukces.

zdrowie emocjonalne dziecka

Tworzenie warunków do rozwoju zdrowia emocjonalnego dziecka, zaczyna się od świadomości biograficznej, jaki poziom rozwoju kompetencji emocjonalnych uzewnętrzniają rodzice i krewni i czyją pamięć DNA dziecko uaktywnia w swoim repertuarze reakcji emocjonalnych. Świadomość zakodowanych w DNA wzorów rodzinnego reagowania emocjonalnego rodziców i reprezentanta dziecka oraz znajomość prawidłowych wzorów emocjonalnego reagowania, uznawanych w danej kulturze za społecznie akceptowane, powinna aktywować w członkach rodziny pragnienie doskonalenia tych ważnych kompetencji. Prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka to codzienne interakcje, które ono obserwuje, których jest świadkiem i które naśladuje, jeżeli znaczący opiekunowie, reagują emocjonalnie adekwatnie do kontekstu sytuacyjnego, prawidłowo rozwiązują problemy i unikają nadmiernej ekspresji emocjonalnej w sytuacjach trudnych, dziecko rozwijać będzie i uzewnętrzniać właściwy sposób reagowania emocjonalnego na doświadczenia codzienne. Pomocą w rozumieniu emocji jest komunikacja dotycząca uczuć, czym są, jak są wzbudzane, jaką rolę pełnią w życiu, jakie znaczenie miały i mają dla ludzkiego przetrwania. Dziecko rodzi się z rodzinną potencjalnością zachowań emocjonalnych, rodzice aktywują w nim i wzmacniają rodzinne wzory zachowań, jeżeli są niestabilni, nieprzewidywalni, a problemy rozwiązują przez zastraszanie i krzyk, dziecko rozwinie aspołeczny sposób wyrażania emocji. Ponadto wypacza się rozwój dziecka stosując system żetonowy, nagradzając za prawidłowe zachowania. Rozwój zdrowy sam, w sobie jest nagradzający, ponieważ gwarantuje on autonomię myślenia i realizację potencjału. Kupowanie dobrych zachowań, jest blokowaniem rozwoju uczuć wyższych, w tym empatii, altruizmu, szacunku i bycia pomocnym, gdy zachodzi taka społeczna potrzeba. To nie dziecko samo rozwija niewłaściwy profil reakcji emocjonalnych, ale ludzie, którzy je kształtują.

zdrowie psychiczne dziecka

Dbanie o zdrowie psychiczne dziecka to tworzenie warunków do rozwoju i maksymalizacji umiejętności korzystania z procesów poznawczych czyli świadome rozwijanie kory szarej dziecka, w tym kodowanie w strukturze kory szarej wysokiego poczucia własnej wartości dziecka, rozwijanie w nim od urodzenia poczucia odrębności i indywidualności, wzmacnianie aktywności własnej dziecka, odkrywanie i wzmacnianie wszelkich przejawów rodzącej się świadomości i tożsamości JA, używanie komunikatów werbalnych do wartościowania pozytywnego dziecka oraz rozwijania jego kompetencji komunikacyjnych. To także duża dawka pozytywnych wysokiej jakości wzorców dotykowych, rozwijanie w nim prospołecznych wzorców emocjonalnego reagowania, ukierunkowywanie jego uwagi na rozwój jego potencjału, prawidłowe rozwiązywanie wszystkich trudnych sytuacji, tworzenie w nim poczucia bezpieczeństwa i świadomości iż dorosły zawsze go ochroni, także przed członkami rodziny, aktywowanie i wzmacnianie w dziecku dużej odporności psychicznej, dzięki poczuciu że jest kochane, uczenie dziecka kochania samego siebie. Zdrowie psychiczne dziecka zależy od jakości interakcji z opiekunem oraz od pełnego szacunku traktowania dziecka z jednoczesnym konsekwentnym wygaszaniem zachowań nieprawidłowych uwarunkowanych genetycznie, przy intencjonalnym tworzeniu rozwojowych doświadczeń i uczenia go odpowiedzialności za jego zachowania.

Zdrowy rozwój dziecka, zdrowie fizyczne, zdrowie psychiczne, zdrowie emocjonalne, rozwój inteligencji dziecka

zdrowie fizyczne dziecka

Tworzenie warunków dla prawidłowego rozwoju fizycznego dziecka w zakresie doskonalenia w aktywności własnej wzorów ruchowych, to gwarantowanie mu odpowiedniej dawki ruchu, doskonalenie motoryki dużej i małej oraz manipulacyjnej, trenowanie jakościowe poszczególnych funkcji biologicznych takich jak widzenie przestrzenne, prawidłowe intepretowanie bodźców słuchowych, zdolność do rozróżniania i dokonywania własnych wyborów w zakresie bodźców smakowych: prawidłowego funkcjonowanie organizmu uwzględniając kondycję organów wewnętrznych oraz dbałość o dobrostan ciała w aktywności spontanicznej dziecka, rozwijanie w dziecku zdolności do prawidłowej interpretacji odczuć sensorycznych, troska o zróżnicowaną dietę w zakresie faktury pokarmów oraz różnorodnych walorów smakowych, nieustanne zachęcanie dziecka do zwiększenia aktywności własnej do eksplorowania otoczenia zewnętrznego bez względu na jego płeć. Zdrowie fizyczne dziecka zależy od świadomej uwagi rodzica na to by fizyczna aktywność była stałym elementem jego codziennego doświadczenia. Poszczególne systemy mózgowe, by prawidłowo rozwijać swoje struktury potrzebują doświadczeń ruchowych, ponieważ warunkują one zarówno sprawność fizyczną, ale też rozwój mowy, widzenia, myślenia. Świadomość jak groźne dla prawidłowego rozwoju mózgu są godziny, które dziecko spędza przed komputerem czy telefonem, pozwoli rodzicom czy opiekunom wyeliminować zaburzenia rozwojowe mózgu dziecka, wynikającego z zubożonego środowiska rozwojowego ograniczonego do doświadczeń związanych wyłącznie z nowymi technologiami.

kompetentny rodzic

gwarancją zdrowego rozwoju dziecka

Kompetencje personalne kompetencje komunikacyjne zarzadzanie zasobami kompetencje emocjonalne konsultacja kompetencje szkolenia kody kulturowe modele myślowe