słowa kluczowe: awans zawodowy adaptacja innowacja progres sukces władza sojusze kompetencje dziedzictwo kulturowe inteligencja ekspert zależność posłuszeństwo hierarchia

Pixbay, Niesamowite darmowe obrazy (pixabay.com)

awans zawodowy - adaptacja, innowacja, progres

Intencja awansu zawodowego, pośrednio awansu społecznego, ma swoje uzasadnienie w każdym państwie, w którym dominuje model hierarchiczny. W jednej epoce żyją ludzie o bardzo zróżnicowanym poziomie rozwoju i świadomości, stąd możliwość decydowania i zarządzania innymi, wydaje się korzystniejsza od bycia zarządzanym i podległym. Taka intencja myślenia o awansie wynika z dawnych modeli myślowych o korzyściach wynikających z przywilejów jakie daje władza z mianowania.

Tak zdobyty awans, aktywuje wzory zachowania, które są tożsame z rdzennym fundamentem modeli myślowych osoby. Im niższy poziom rozwoju etycznego, tym więcej przemocy i nieprawidłowości i regresy, który jest wynikiem takiego działania. Im wyższa świadomość i wyższy kapitał kulturowy osoby, która awansuje społecznie, tym rozwój struktury, regionu a przede wszystkim jednostek zależnych zdecydowanie wyższy. Tym samym awans zawodowy gdy ma być naturalnym awansem społecznym, który umożliwia progres, powinien być utożsamiany z przekazywaniem wartościowego dziedzictwa innym i kolejnym pokoleniom.

awans zawodowy - doskonalenie mistrzowskich kompetencji eksperckich

Mistrzostwo - awans zawodowy wynikający z kompetencji. Odwaga to stan emocjonalny który powinna wykształcać osoba, która nie chcę być częścią systemu hierarchicznego – nie chcę osiągnąć najwyższej pozycji w systemie, choć będzie żyła w tych strukturach. Intencja takiej osoby zazwyczaj zawiera się w modelach myślowych o realizowaniu osobowego talentu i zarabianiu na nim, o tworzeniu partnerstwa a nie zależności oraz o rozwijaniu władzy i przywództwa nad sobą, z jednoczesną zaporą umysłową, emocjonalną wobec ludzi o innym poziomie rozwoju i świadomości a przede wszystkim to asertywność wobec promowanych kodów kulturowych i modeli myślowych sukcesu. Awans zawodowy, którego fundamentem jest mistrzostwo to - intencja woli stanowienia o sobie w aktywności zarobkowej. Osoba rozwija sama pozytywny afekt emocjonalny wobec siebie, doskonali kompetencje personalne z motywacji wewnętrznej, świadomie korzysta z kory szarej, bierze odpowiedzialność wyłącznie za siebie, nie szuka sojuszników i nie identyfikuje sukcesu społecznego z promowanymi modelami kulturowymi, sukces utożsamia z samorozwojem i upublicznieniem talentu, oferując swoje usługi w uczciwej wymianie.

Czynniki umożliwiające awans:

mistrzowskie kompetencje eksperckie
autonomia myślenia i wola stanowienia o sobie
współpraca i komunikacja
uczciwa wymiana
zarządzanie sobą
możliwość zarabiania na swoim talencie bez względu na wiek
wysokiej jakości kapitał kulturowy, wyższa świadomość
przydatność oferowanych usług w wielu systemach hierarchicznych
wysokiej jakości związki interpersonalne budowane na modelu partnerskim

awans zawodowy

Polskie zawodowe kody kulturowe wyewoluowały na hierarchii stanowej, wprowadzono je w XI w., w którym to zinterioryzowano obce modele myślowe o organizacji państwa i procedurze awansu. Paradoksalnie tamte archaiczne kody kulturowe stanowią do dzisiaj fundament myślenia o zawodowym sukcesie. Hierarchia ta trwa niezmiennie zarówno w starych i nowych systemach społecznych, które stanowią genetyczną pamięć ludzi zamieszkujących dany kraj, region, także w odniesieniu do pamięci genetycznej zawodu, czy dziedziczenie roli zawodowej - zwłaszcza przez pierworodnych. Ogromne zmiany społeczne i gospodarcze w minimalnym zakresie zmieniły pamięć zachowań i pamięć interakcji w odniesieniu do struktury hierarchicznej zawodowej. Każdy system ma swoje kody kulturowe awansu, kody kulturowe komunikacji, zasady zależności, jak również stereotypy, które skutecznie "zakleszczają" osoby na długie lata jak nie na całe życie w jednej roli zawodowej. Zmiana percepcji w odniesieniu do własnych modeli myślowych o swojej roli w zewnętrznych interakcjach, pozwoliłaby utalentowanym ludziom, ewoluować do autonomii zarządzania sobą w strukturze poza hierarchią systemów zawodowych.

Awans w hierarchicznej Polsce może dokonać się w dwojaki sposób. Pierwszy to awans zależny od podporządkowania się osobie od której on zależy i służenie jej na zasadzie sojuszu, przeciwko innym. Taki awans zawodowy wymaga spełnienia warunków formalnych utożsamianych ze stanowiskiem i posłuszeństwa temu, kto taki awans aktywował. Ta lojalność i posłuszeństwo zwierzchnikowi tworzą schematy awansu zawodowego, dla kolejnych pokoleń. Drugi awans zawodowy, jest wynikiem rozwoju z motywacji wewnętrznej mistrzowskich kompetencji zawodowych, jest to naturalny proces ewoluowania od poziomu ucznia do poziomu mistrza, niezależnie od woli i decyzji innych. Taki awans zawodowy wnosi w społeczne życie progres, ludzie korzystający z kompetencji zawodowych takiego specjalisty, wspierają go, ponieważ dzięki niemu etycznie, skutecznie i szybko realizują także swoje cele.

Awans społeczny w hierarchii, przypisany jest do stanowiska. Taka rola zawodowa zawiera w sobie symbole z nią utożsamiane, jak również to konkretne miejsce w strukturze hierarchicznej i bardzo określony poziom zależności od innych jak również określony poziom decyzyjności (zawsze ograniczony). Tym samym zasadnicze pytanie o awans zawodowy musi być połączone z samoświadomością dotyczącą intencji: stanowisko w hierarchii, czy mistrzowskie kompetencje.

awans zawodowy w strukturze hierarchicznej

System hierarchiczny z założenia zbudowany jest na modelu piramidy, kluczowym elementem dostania się na szczyt jest walka o największą władzę lub najwyższą pozycję – obecnie to awans zawodowy w systemie hierarchicznym itd. Wykształcenie modelu myślowego decyduję się na awans jest wynikiem konkretnych aktywności, współcześnie to realizowanie drogi awansu, zgodnie z zasadami gry systemu.

Zachowania które umożliwiają awans zawodowy zwłaszcza w starych systemach hierarchicznych to:

tworzenie sojuszy
spełnienie wymogów związanych ze ścieżką awansu w danym systemie
zależne od kodów kulturowych danej epoki, państwa, regionu, systemu
blokowanie awansu innym
wysoka kontrola
manipulacja
dominacja często agresja
aktywność oraz przydatność dla systemu ograniczona wiekiem emerytalnym

Dominujące emocje: lęk, agresja

Zagrożenia: wysoki poziom stresu , konieczność spełniania przysług, zależność, posłuszeństwo, czasami przemoc

Kompetencje personalne kompetencje komunikacyjne zarzadzanie zasobami kompetencje emocjonalne konsultacja kompetencje szkolenia kody kulturowe modele myślowe