KOMPETENCJE PERSONALNE - KOMPETENCJE PARTNERSKIE
Nowy kod kulturowy - związek partnerski, wzór nowej relacji seksualnej
P. Burney zauważa „nie jest więc całkowicie wykluczone, że pewnego dnia dojdziemy do wniosku, iż to właśnie w naszych czasach nauczyliśmy się najwięcej, zdecydowanie najwięcej, o podstawowej namiętności właściwej człowiekowi – o miłości”[17]. Kobieta i Mężczyzna właśnie dzisiaj uczą się najwięcej i najintensywniej tego kim są jako osoby i jak powinni budować zdrowe relacje, dwojga autonomicznie rozwijających się ludzi w procesie całego życia.
E. Fromm zachęca „celem ludzkości musi być uwolnienie się od wszelkiego rodzaju hierarchii, czy matriarchalnych czy patriarchalnych. Musimy dojść do stanu, w którym relacja między płciami będzie wolna od wszelkiej pokusy dominacji. Tylko na tej drodze mężczyźni i kobiety mogą rozwijać swe rzeczywiste różnice, swą rzeczywistą biegunowość”[18].
P. Burney pisze „nie można przestać kochać siebie – ale można przestać kochać siebie źle.”[19]
związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - fundamentem szczęścia jest przede wszystkim obdarzenie siebie pozytywnym afektem emocjonalnym, dopiero wtedy można obdarzyć nim innego człowieka
Kody kulturowe, religijne i rodzinne modele myślowe o związku - kompetencje partnerskie, związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks
Model hierarchiczny związku seksualnego jest tworem kultury, aspekt emocjonalny nie odgrywał w nim znaczącej roli, jedynie zdrowie kobiety i jej zdolność do urodzenia silnego potomka płci męskiej, była dla takiej relacji kluczowa. Do XIX wieku ten wzór relacji był dominujący i obowiązujący, kobieta nie miała prawa decydować o wyborze partnera seksualnego, ponadto relacja między kobietą a mężczyzną w polskiej kulturze zależała od ich stanu społecznego. Kody kulturowe relacji seksualnej ewoluują, jednak nadal „kobiecość i męskość są wymiarami psychologicznymi zakorzenionymi w kulturze”,[1] Drugim czynnikiem który odpowiada za niską jakość relacji seksualnej jest fakt iż ludzie korzystają z engramu - śladu pamięciowego relacji zakodowanej w DNA, która jest niczym innym, jak powielaniem wyboru partnera seksualnego zgodnie z rodzinnym wzorem. Socjologowie na podstawie badań własnych piszą "dzieci mają skłonność do pozostawania w tej samej lub zbliżonej kategorii społecznej co ich rodzice[2]. "Badania socjologiczne pokazują, że nie wybiera się partnera przez przypadek. Jednostki mają raczej skłonność do zawierania małżeństw lub tworzenia związków z osobami należącymi do tego samego lub zbliżonego środowiska społecznego. (…) tak więc wybuch uczuć miłosnych ma większe szanse w odniesieniu do osoby, która ma podobne upodobania i wartości, czyli elementy dziedzictwa społeczno–kulturowego przekazywane przez rodzinę w trakcie socjalizacji[3]. Model hierarchiczny jest trwałym wzorem relacji seksualnej zakodowanej indywidualnie w ludzkim DNA, jest on dominujący i nadrzędny, wobec innych genetycznych programów, które rządzą człowiekiem. Geny walczą o przetrwanie, tym samym każda pamięć aktu seksualnego koduje się najtrwalej, najsilniej wraz z kontekstem seksualnego doświadczenia, tym samym jakość relacji seksualnej rodziców, będzie rzutowała na jakość relacji ich potomstwa, wtedy gdy ludzie ci nie wykształcą nowych kompetencji.
związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - to kategorie pojęciowe zakodowane w DNA wraz ze schematami rodzinnych wzorów zachowań, pragnąc wyższej jakości relacji, konieczna jest świadomość czy w rodzinie ktoś stworzył związek partnerski i jaki zestaw umiejętności utożsamia się z miłością i seksem, kim jest rodzinny partner seksualny
Kompetencje partnerskie, związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - to kategorie pojęciowe, do których w każdym DNA indywidualnie stworzono i zakodowano wzory reakcji, tym samym wykreowanie nowego wzoru relacji uczuciowej polega na zmianie mentalnej, zmianie genetycznej i zmianie wzorów zachowań, w kilku ważnych obszarach:
-
świadomość rodzinnego wzoru partnera seksualnego
-
świadomość promowanych religijnych modeli myślowych o roli kobiety i mężczyzny w relacji seksualnej
-
świadomość jakości interakcji w systemie rodzinnym gdzie słowo miłość najczęściej powinno być zastąpione słowem przemoc
-
wgląd w zasoby własne w odniesieniu do umiejętności współpracy, komunikacji w relacji uczuciowej
-
świadomość intencji wejścia w związek, wiele osób zupełnie bezrefleksyjnie realizuje wyłącznie intencję kulturową: chłopak, dziewczyna, narzeczona, narzeczony, zaręczyny, ślub i dziecko - ta intencja jest dzisiaj nie wystarczająca by utrzymać relacje na wysokim poziomie wzajemnych kontaktów
-
samoświadomość tego czego oczekuje się od partnera seksualnego, jaki zakres czynności utożsamia się z kategorią pojęciową miłość, jak myśli się o seksie
Świadomość wiedzy zgromadzonej w swoich zasobach pamięci, powinna aktywować refleksję, czego się pragnie, co jest zasobem, co jest niekorzystne. Kluczową zmianą gdy mowa o kreowaniu nowego modelu myślowego partnera seksualnego jest intencja, a raczej intencje - cele jakie pragnie się realizować w związku. Te potrzeby będą ewoluowały zależnie od wieku ludzi decydujących się na relację.
związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - możliwe są do stworzenia przez kobietę i mężczyznę o wysokim poziomie rozwoju kompetencji partnerskich, którzy świadomie odrzucają hierarchię
Kompetencje partnerskie należy świadomie wykształcić, S. Małachowski zauważa iż "uczucia same się nie kształtują trzeba je rozwijać tak, aby doszły do wysokiego poziomu rozwoju. Niedokształcenie uczuć powoduje ich zatrzymanie na niższym poziomie tzw. niedojrzałości emocjonalnej której częstym objawem jest reakcja nieadekwatna do sytuacji .”[4] "Przyglądając się współczesnej rzeczywistości społecznej przez pryzmat doświadczeń mężczyzny i kobiety, możemy wychwycić sygnały świadczące o dążeniu do lepszej jakości relacji w związku, jak również sygnały dotyczące trudności z realizacją tego zadania. Za pozytywną należy uznać tendencję do kształtowania relacji bardziej na wzór miłości połączonej z przyjaźnią niż na wzór tradycji, opierając się raczej na elastyczności niż na podziale ról.[5] Świadomość kulturowa wyzwala z mitycznego myślenia o relacji seksualnej na rzecz faktów, nie można uzewnętrzniać zachowań, które nie są zasobem pamięci DNA, których się nie wykształciło. Wielu mężczyzn uznaje iż ich sprawczość finansowa i cechy przywódcze są wystarczające by utrzymać związek hierarchiczny, ten model już się nie sprawdza. Tacy mężczyźni mogą zniewolić ekonomicznie i seksualnie młodą partnerkę jednak im mniej zasobów ekonomicznych i starszy wiek, tym chętnych na ten układ mniej. Kobieta jako przedmiot użycia, oferuje ciało, nic poza tym. Tym samym oboje partnerzy grają role, bez emocjonalnego zaangażowania, zaufania i szczerości. Zjawisko jest powszechnie znane i analizowane "seks staje się dosłowny i konkretny – super realny, pokazywany i opisywany do najmniejszego szczegółu. Przyczynia się to bez wątpienia do trywializacji sposobów jego postrzegania oraz redukowania go do procesów fizjologicznych, co wpływa na depersonalizację całej tej sfery życia człowieka. (…) seks przestaje polegać na interakcji dwóch osób, polega już tylko na interakcji dwóch narządów.[6] "Popularne czasopisma propagują przy tym ideę seksu rekreacyjnego, który w żadnym przypadku nie służy pogłębieniu więzi emocjonalnej między jego uczestnikami, ma natomiast dostarczyć rozrywki i ekscytacji.[7]
Nowe modele myślowe - kompetencje partnerskie, związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks, zdrada
„Czysta relacja – jak zauważa A. Giddens – wymaga od partnerów wzajemnego zaufania, które ze swojej strony ściśle wiąże się z osiągnieciem intymności. (…) Zaufanie zakłada otwarcie się przed partnerem, poprzez świadomość, że druga strona jest w pełni oddana relacji i nie żywi resentymentu, jest to jedyną podstawą, na której można zbudować zaufanie”[8]. Partnerzy o zdrowo ukształtowanej tożsamości, autonomiczni, nie przenoszą na partnera bólu przeszłości, także dlatego, że wybierają go na bazie odmiennych mentalnych programów związanych z rozwojem autonomii. „W czystej relacji jednostka nie tylko rozpoznaje drugą osobę, a w jej reakcjach znajduje potwierdzenie własnej tożsamości. Tożsamość jednostki jest efektem czynnego samopoznania i rozwoju intymnej więzi z drugą osobą”,[9] cytując A. Giddensa, w relacji takiej występuje „autentyczność, jedna osoba może zawsze polegać na tym co robi i mówi druga osoba, każda ze stron zna osobowość drugiej, panuje nad emocjami, rozmowy partnerów są głębokie dotykające uczuć, jakie kryją się za problemami”[10]. A. Giddens zauważa, iż ludzie ci dokonują wyboru świadomej pracy nad własnymi zasobami psychicznymi „która jest warunkiem osiągniecia intymności, i że mogą do niej dojść tylko jednostki, które nie mają problemów z własną tożsamością”[11].
związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - wymaga od kobiety i mężczyzny komunikacji w zakresie tego czym dla każdego z nich jest związek partnerski, miłość, seks w odniesieniu do ilości i jakości zachowań utożsamianych z relacją seksualną
W relacji takiej intymność realizowana jest za obopólnym porozumieniem. „Osiągnięcie ekstazy – jak pisze P. Burney – zakłada nieuchronnie pewien rodzaj zerwania, lecz wytwarza u obu partnerów głęboką więź wzajemnej wdzięczności za to cudowne wymknięcie się światu dzięki zespoleniu ciał, po którym partnerzy znowu zmierzają do niezmiernie wzbogacającego doświadczenia zespolenia, które wspominane i powtarzane sprzyja rozwojowi związku dwojga ludzi i wzmacnia go”[12]. P. Burney pisze „człowiek zakochany, nie przestając kochać samego siebie, troszczy się również o szczęście drugiej osoby, a niekiedy nawet przedkłada je nad swoje własne. Takie wyzbycie się zachłanności właściwej pożądaniu na rzecz miłosnej ofiarności zdarza się jednak wyjątkowo”[13]. Autor dodaje ponadto „pełna i harmonijna aktywność seksualna jest sama w sobie rozwijająca, a nie traumatyczna, staje się negatywna i negująca tylko w takiej mierze, w jakiej odrywana jest od kontekstu ludzkiego, od czułości i miłości, które nadają jej pełny wymiar i jedyny właściwy sens”[14]. A. Giddens pisze „czysta relacja odpowiada parze partnerów, ale jej skutki wybiegają poza dwuosobowy układ. Dana jednostka może być zaangażowana w szereg różnych związków, które zbliżają się do tego typu relacji”[15]. Wyjątkowość związku i scalenie w intymnej bliskości, czyni związek z jednej strony zamknięty na wpływy osób trzecich jak również otwiera kobietę i mężczyznę na umiejętność budowania zdrowych relacji z innymi osobami w zewnętrznych interakcjach.
związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - wymaga od partnerów dobrego samo poznania siebie i swoich potrzeb oraz poznania indywidualnej tożsamości drugiej osoby i jej akceptację , to także zdolność do określenia intencji na jakich związek partnerski ma być budowany i zweryfikowanie, czy oboje partnerzy tak samo rozumieją te cele
Możliwość stworzenia takiego związku gwarantuje ludzka biologia. H. Garfinkel (cytując za J.H. Turnerem) zauważa „wyposażenie genetyczne zapewnia nam zdolność do uczenia się zachowań społecznych i być może nawet skłania nas do tego, ale nie gwarantuje ich ujawnienia się i rozwoju. Ludźmi stajemy się poprzez interakcje z innymi ludźmi w najrozmaitszych kontekstach kulturowych i społecznych. Interakcje, które wpływają na rozwój umiejętności umożliwiających nam uczestniczenie w społeczeństwie, nazywamy socjalizacją. Na świat przynosimy z sobą określone dziedzictwo genetyczne, fizjologię człowieka, możliwości poznawcze, skłonności emocjonalne i być może kilka podstawowych potrzeb – jedzenia, bycia z innymi, a następnie seksu, ale to, w jaki sposób owo dziedzictwo się ujawni, jest w dużej mierze rezultatem naszych interakcji z innymi ludźmi w kontekstach społecznych i kulturowych”[16]. Zbudowanie dobrej relacji kobiety z mężczyzną – i nie jest to odkrywcze stwierdzenie – zależy od osobistego zaangażowania i kobiety i mężczyzny we własny rozwój, a po osiągnięciu przez nich autonomii, która stanowi mocny zdrowy fundament, tworzenie wspólnoty dwóch indywidualności.
Bibliografia
[1] Johnson R.A. (1989) ON Być mężczyzną we współczesnym świecie. Warszawa: Jacek Santorski & CO Wydawnictwo, s. 9.
[2] Bremond A. Couet J.-F., Davie A. (2006) Kompendium wiedzy socjologia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 93.
[3] Ibidem, s. 94.
[4] Michałowski S. (1993) Pedagogika wartości. Bielsko-Biała: Wydawnictwo DEBIT, s. 134.
[5] Di Nicola G.P., Danese A. (2010) Mężczyzna i kobieta z perspektywy personalizmu. Lublin: Wydawnictwo KUL, s. 154
[6] Melosik Z. (2010) Kultura popularna jako czynnik socjalizacji, (w:) Śliwerski B., Kwieciński Z. (red. nauk.) Pedagogika, Tom II, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 81.
[7] Ibidem, s. 82.
[8] Giddens A. (2006) Nowoczesność i tożsamość. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 133.
[9] Ibidem, s. 135.
[10] Ibidem, s. 136.
[11] Ibidem, s. 132.
[12] Burney P. !993) Miłość: Wrocław: Wydawnictwo Siedmioróg, s. 35.
[13] Ibidem, s. 26.
[14] Ibidem, s. 85.
[15] Giddens A., s. 135.
[16] Turner J. H. (1998) Socjologia Koncepcje i ich zastosowanie. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, s. 77.
[17] Burney P., s. 15.
[18] Fromm E. (2000) O sztuce miłości. Warszawa: Rebis, s. 127
[19] Burney P. (1993) Miłość. Wrocław: Wydawnictwo Siedmioróg, s. 23.
Kompetencje partnerskie, związek partnerski, partner seksualny, miłość, seks - kodowanie w DNA nowego wzoru relacji seksualnej
„Rada dla pary ludzi: nie zadzierajcie z milczeniem, które choć wygląda nieszkodliwie, zgęstnieje i zastygnie jak betonowa ściana między wami.”[1]
Gomes de la Serna
Istnieją tylko dwa typy związków: związek hierarchiczny i związek partnerski. Ten pierwszy realizowany jest zgodnie z pamięcią genetyczną typową dla kodów kulturowych kraju oraz religii do której przynależą partnerzy. Związek hierarchiczny ewoluuje, jego dwie skrajnie niekorzystne dla jakości wzajemnego współistnienia odmiany to: patriarchat lub matriarchat. Nadal związek hierarchiczny jest najczęściej występującym modelem relacji, z uwagi na to iż kompetencje partnerskie, nie są intencjonalnie doskonalone a co za tym idzie, partnerzy mogą korzystać wyłącznie ze wzorów zachowań zakodowanych w swoim DNA. Współcześnie zauważa się regres w odniesieniu do promowanych modeli myślowych o związkach, który można przyrównać do wolności seksualnej w starożytnej Grecji. Nie jest to progres ale regres o katastrofalnych skutkach dla jakości jednostkowego życia. Kody kulturowe promujące kult ciała i kult wolności seksualnej w tym przedmiotowe traktowanie partnera seksualnego to nic innego jak korzystanie z archaicznej wiedzy kulturowej czasów przeszłych. Na tych kodach kulturowych nie zbuduje się wartościowej relacji której fundamentem jest zaufanie, zaangażowanie i intymność.
KOMPETENCJE
Ważne informacje
telefon: 518-089-032
email: kompetencje@agnieszkakozdron.pl
rejestracja
poniedziałek - piątek 8.00 - 17.00
realizacja konsultacji w umówionym terminie