słowa kluczowe: Zdrowa rodzina zdrowe dziecko zdrowy związek rodzina system rodzinny pamięć genetyczna DNA analiza biograficzna hierarchia partnerstwo miłość seks współpraca

Pixbay, Niesamowite darmowe obrazy (pixabay.com)

Zdrowy dorosły człowiek, zdecyduje się na związek wyłącznie ze zdrową osobą, tak stworzone partnerstwo daje gwarancje stworzenia zdrowego związku partnerskiego, ludzie o silnej zdrowej tożsamości, automatycznie wychowywać będą dzieci, do woli stanowienia o sobie. Tym samym od poziomu dojrzałości osobowej każdego człowieka od jego modeli myślowych i wzorów zachowania, zależy to jak człowiek ułoży sobie życie i z jakim partnerem się zwiąże.

Wychowanie zdrowego dziecka jest intencją rozwijania w nim kluczowych kompetencji życiowych oznacza to odejście od tradycyjnego pojmowania socjalizacji na rzecz rozwijania indywidualnego potencjału, a nie bezmyślnego karania za brak patologicznego posłuszeństwa lub nagradzania za patologiczną uległość. Oznacza to odejście od socjalizowania dzieci zależnie od płci i kolejności urodzenia, na rzecz rozwijania w każdym dziecku wszystkich kompetencji życiowych oraz uczenie ich współpracy i komunikacji.

Współpraca i komunikacja rodziców dziecka - wyklucza religijne różnicowanie dzieci ze względu na płeć oraz religijne gloryfikowanie wybranego syna i hierarchiczne socjalizowanie córek do ról ludzi niewolnych. Kobieta i mężczyzna ceniąc swoją indywidualność doskonaląc kompetencje, które są konieczne do przetrwania TERAZ, wyposażają każde dziecko w pełen a nie fragmentaryczny zestaw życiowych kompetencji personalnych.

Należy zaznaczyć iż dziecko z genetyczną pamięcią przodków, najczęściej ujawnia zachowania i reakcje dziadków lub tych krewnych dla których spełnia genetyczne kryteria dziedziczenia roli rodzinnej (pierworodni synowie, najmłodsza córka, drugi syn itd.). Rodzice świadomi prawidłowości rozwojowych człowieka oraz posiadający wiedzę o zasadach kodowania neuronalnego reakcji i ewolucyjnych zasadach działaniu mózgu, potrafią zrozumieć reakcje dziecko, łącząc je z sytuacją przeszłą, która jest odpowiedzialna za powstanie tego wzorów reakcji a przede wszystkim potrafią taką reakcję skutecznie zmienić, tworząc w pamięci genetycznej dziecka, nowy, korzystny, zdrowy wzór zachowania.

Ponieważ każdy organizm ludzki został ewolucyjnie zaprogramowany do rozwoju kompetencji gwarantujących życie TERAZ - dziecko intuicyjnie rozwijać będzie wszystkie zasoby ojca i matki, wchodząc w dorosłość o zdecydowanie wyższym poziomie rozwoju niż rodzice, wtedy gdy cechować ich będzie wysoki poziom rozwoju, świadomości i wysoki poziom kapitału kulturowego. Jego kompetencje, z pokolenia na pokolenie będą doskonalsze a przygotowanie do życia korzystniejsze.

Zdrowa rodzina to grupa ludzi, których łączy intencja rozwoju kompetencji życiowych dzieci i także doskonalenia kompetencji życiowych dorosłych aż do osiągnięcia pełnej autonomii myślenia i zachowania każdej osoby w rodzinie. Zdrowa rodzina choć dookreślają ją role ojca, matki i dziecka, to dwie odrębne osoby dorosłe i jedno odrębne od nich dziecko, do tej dorosłości zmierzające.

Zdrowa rodzina cechuje się:

intencją rozwoju kluczowych kompetencji życiowych w dziecku aż do osiągnięcia przez nie pełnej autonomii myślenia i zachowania
współpracą dorosłych nad zrealizowaniem celu który wynika z faktu spłodzenia potomstwa
komunikacją realistyczną, możliwości, aktywującą pozytywne zmiany w modelach myślowych
intencją wyzwolenia dziecka z archaicznych modeli myślowych i kodów kulturowych, na rzecz realnej woli stanowienia o sobie
rozwojem odrębnej tożsamości dziecka
wykształceniem w nim otwartości poznawczej i konieczności nieustannego doskonalenia się - adaptacji
stworzenia nowych zdrowych indywidualnych modeli myślowych dzięki którym dziecko rozwinie wewnątrz sterowalność i będzie odporne na kulturową manipulację oraz mechanizmy zastraszania typowe dla wszystkich systemów hierarchicznych
pozytywnym klimatem emocjonalnym bez lęku, zastraszania, grożenia, poniżania, manipulowania nagrodą
wychowywanie przez rozwój wyższej formy świadomości i zdolności do SAMODZIELNEGO KRYTYCZNEGO MYŚLENIA
wyjście z ról patriarchalnych "samca lub samicy alfa", na rzecz przewodników na drodze do transcendentalnego rozwoju zdrowej tożsamości JA

Dziecko w chwili poczęcia, nie ma żadnego wpływu na to z jakim materiałem genetycznym przyjdzie na świat. Rodząc się jako chłopiec lub dziewczynka w określonym miesiącu, a nawet dniu, ponadto otrzymując imię, nieświadome ewolucyjnych mechanizmów przetrwania, także nieświadomie aktywuje neurony kojarzące i uaktywnia genetyczną pamięć przodka, zgodnie z płcią, kolejnością urodzenia, imieniem. Reaguje instynktownie, zgodnie z pamięcią przodków, nie jest ani dobre, ani złe, jest kwintesencją biografii dwóch rodzin babć, dziadków, ciotek, stryjów i rodziców. Ponieważ nikt nie tłumaczy dziecku skąd się biorą zachowania, karane jest za ułomną pamięć genetyczną rodzin i za brak w materiale DNA nowych modeli myślenia i nowych wzorów zachowania - których nikt mu nie dostarcza, a których się od niego oczekuje. Ponieważ rodzice także są laikami gdy mowa o ludzkim rozwoju ich mózgi podsuwają najtrwalsze i najgłębiej zakodowane w DNA schematy dotyczące metod wychowawczych: KARA i NAGRODA, przemoc w każdej postaci i NAGRODA ZA POSŁUSZEŃSTWO - nie za zdrowe wzorce zachowania ale za patologiczne posłuszeństwo rodzicom.

Zdrowe dziecko, uczone jest:

myślenia, rozumowania, wnioskowania, weryfikacji informacji, samodzielnego podejmowania decyzji
asertywności wobec promowanych modeli myślowych i kodów kulturowych
szacunku i miłości do samego siebie, zaufania do siebie i … ograniczonego zaufania do innych, także rodziców i innych dorosłych
umiejętności rozumienia własnych zachowań, rozumienia jak działa organizm, mózg, zdolności do intencjonalnego kodowania neuronalnego korzystnych modeli myślowych i korzystnych kodów kulturowych
praworządności
komunikacji
szacunku do siebie, innych ludzi, świata ożywionego i przedmiotów materialnych
współpracy
wyższej formy świadomości
doskonalenia sfery duchowej (świadome wybieranie nowych korzystnych modeli myślowych)
akceptacji i szacunku dla własnego poczucia tożsamości płciowej przy otwartości poznawczej do rozwoju nowych kompetencji życiowych
zarabiania - autonomii ekonomicznej, a nie walki o najwyższą władze w wielkim systemie o bycie "samcem, samicą alfa"

OPOWIEDZ DZIECKU SWOJĄ HISTORIĘ!

Im więcej świadomości biograficznej nabędzie dziecko, tym lepiej zrozumie wpływ czynników biograficznych na swoje położenie w społecznym świecie, im więcej informacji o tym jakie umiejętności wykształcili członkowie rodziny tym, bardziej aktywna będzie kora szara, która aktywuje potencjał genetyczny dla szybszego doskonalenia, tego co zapisane w genomie. Im więcej kompetencji ma rozwiniętych rodzic i im więcej rozmów o tym, jak tego dokonał, tym więcej w dziecku, uważności, refleksji i szybszego pokonywania życiowych wyzwań. Im więcej prawdy o rzeczywistych doświadczeniach rodziców, tym większa rozważność w dziecku na synchroniczność doświadczeń. Im bardziej prawy i etyczny rodzic, tym rozwój moralny dziecka szybszy i trwalszy. Im bardziej stanowczy jest rodzic w kontekście braku akceptacji dla wszystkich form przemocy stosowanych przez członków rodziny, tym poczucie bezpieczeństwa dziecka większe i zdecydowanie szybszy rozwój jego potencjału.

Bibliografia

[1] Oatley K. Jenkins J.M. (2003) Zrozumieć emocje. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo PWN, s. 65, 70, 93.

[2] Satir V. (2002) Rodzina tu powstaje człowiek. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s. 23.

[3] Ibidem, s. 17.

[4] Ibidem, s. 16.

[5] Ibidem. s. 18.

[6] Ibidem. s. 28.

[7] Ibidem.

[8] Ibidem.

[9] Johnson R.A. (1989) ON Być mężczyzną we współczesnym świecie. Warszawa: Jacek Santorski & CO Wydawnictwo, s. 9.

[10] Giddens A. (2006) Nowoczesność i tożsamość. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 133.

[11] Ibidem. s. 135

[12] Ibidem. s. 136

[13] Ibidem. s. 132

[14] Burney P. (1993) Miłość. Wrocław: Wydawnictwo Siedmioróg, s. 35.

[15] Ibidem. s. 26

[16] Ibidem. s. 85

[17] Giddens A., s. 135.

P. Burney pisze „człowiek zakochany, nie przestając kochać samego siebie, troszczy się również o szczęście drugiej osoby, a niekiedy nawet przedkłada je nad swoje własne. Takie wyzbycie się zachłanności właściwej pożądaniu na rzecz miłosnej ofiarności zdarza się jednak wyjątkowo.”[15] Autor dodaje ponadto „pełna i harmonijna aktywność seksualna jest sama w sobie rozwijająca, a nie traumatyczna, staje się negatywna i negująca tylko w takiej mierze, w jakiej odrywana jest od kontekstu ludzkiego, od czułości i miłości, które nadają jej pełny wymiar i jedyny właściwy sens.”[16] A. Giddens pisze „czysta relacja odpowiada parze partnerów, ale jej skutki wybiegają poza dwuosobowy układ. Dana jednostka może być zaangażowana w szereg różnych związków, które zbliżają się do tego typu relacji.”[17] Wyjątkowość związku i scalenie w intymnej bliskości, czyni związek z jednej strony zamknięty na wpływy osób trzecich jak również otwiera kobietę i mężczyznę na umiejętność budowania zdrowych relacji z innymi osobami w zewnętrznych interakcjach. Choć głosy te zostały sformułowane przez mężczyzn, należy uznać je za wartościowe dla osób autonomicznych, emocjonalnie zaangażowanych, zdrowych, ukształtowanych w pełni, które nie żywią resentymentu, dla nich otwarta jest drogą do relacji, która jest nośnikiem szczęścia. I najważniejsze, i to jest fakt, iż taka relacja jest realna i wiele par doświadcza jej na co dzień.

„Czysta relacja – jak zauważa A. Giddens – wymaga od partnerów wzajemnego zaufania, które ze swojej strony ściśle wiąże się z osiągnieciem intymności. (…) Zaufanie zakłada otwarcie się przed partnerem, poprzez świadomość, że druga strona jest w pełni oddana relacji i nie żywi resentymentu, jest to jedyną podstawą, na której można zbudować zaufanie.”[10] Partnerzy o zdrowo ukształtowanej tożsamości, autonomiczni, nie przenoszą na partnera bólu przeszłości, także dlatego, że wybierają go na bazie odmiennych modeli myślowych i kodów kulturowych, niż te które współcześnie uznaje się za nieadaptacyjne. „W czystej relacji jednostka nie tylko rozpoznaje drugą osobę, a w jej reakcjach znajduje potwierdzenie własnej tożsamości. Tożsamość jednostki jest efektem czynnego samopoznania i rozwoju intymnej więzi z drugą osobą”[11], cytując dalej A. Giddensa, w relacji takiej występuje „autentyczność, jedna osoba może zawsze polegać na tym co robi i mówi druga osoba, każda ze stron zna osobowość drugiej, panuje nad emocjami, rozmowy partnerów są głębokie dotykające uczuć, jakie kryją się za problemami.”[12]

A. Giddens zauważa, iż ludzie ci dokonują wyboru świadomej pracy nad własnymi zasobami psychicznymi „która jest warunkiem osiągniecia intymności, i że mogą do niej dojść tylko jednostki, które nie mają problemów z własną tożsamością.”[13] W relacji takiej intymność realizowana jest za obopólnym porozumieniem. „Osiągnięcie ekstazy – jak pisze P. Burney – zakłada nieuchronnie pewien rodzaj zerwania, lecz wytwarza u obu partnerów głęboką więź wzajemnej wdzięczności za to cudowne wymknięcie się światu dzięki zespoleniu ciał, po którym partnerzy znowu zmierzają do niezmiernie wzbogacającego doświadczenia zespolenia, które wspominane i powtarzane sprzyja rozwojowi związku dwojga ludzi i wzmacnia go.”[14]

Zdrowa rodzina, zdrowe dziecko, zdrowy związek - gdy każda osoba rozwija w swoim umyśle pozytywną intencję i według niej żyje, dba o to by każdy aspekt życia w rodzinie był źródłem szczęścia i radości

Zdrowy związek, mogą stworzyć ludzie o czystej intencji tworzenia partnerstwa, celem rozwoju siebie w relacji z drugim człowiekiem, wszędzie tam, gdzie w relacjach dominuje jakaś forma przemocy, czy zastraszania, a przede wszystkim tam gdzie nie ma indywidualności i możliwości stanowienia o sobie, tam ludzie realizują kulturową intencję trwania w relacji. Taka relacja to ból i cierpienie, to nieustanna walką by podporządkować sobie drugą osobę w relacji i wymusić na niej uległość, albo przez zastraszenie, albo przez pozorną "dobroć". Taka relacja jest chora a ludzie, którzy w niej trwają nie tylko niszczą siebie wzajemnie, ale niszczą dzieci, wnosząc w społeczne interakcje jeszcze więcej cierpienia. Taką relację należałoby jak najszybciej zakończyć, weryfikując prawdziwe intencje, które zadecydowały o wyborze tego a nie innego partnera. Świadomość kulturowego przymusu, pozwala zdystansować się wobec oczekiwań innych, na rzecz samopoznania i określanie rzeczywistych, a nie kulturowych potrzeb, pragnień, tworzenia związku z drugim człowiekiem. Zdrowy związek, gwarantuje nie tylko szczęście, ale też wolę stanowienia o sobie w relacji oraz poczucie szacunku i akceptacji dla indywidualność każdego z partnerów. Zdrowa relacja partnerska to relacja ludzi w pełni dojrzałych, rozwijających swój potencjał, osiągających sukcesy, potrafiących współpracować i komunikować się, z pełnym szacunkiem dla osobowej indywidualności.

Zdrowa rodzina, zdrowy związek partnerski, zdrowe dziecko, każda interakcja warunkuje jakość życia w rodzinie i jakość życia jednostki

Zdrowa rodzina, to zdrowa relacja kobiety z mężczyzną. „Kobiecość i męskość są wymiarami psychologicznymi zakorzenionymi w kulturze”[9], słowa R.A. Johnson’a zawracają uwagę na ważny aspekt tego połączenia, a jest nim wielowiekowa – nie znaczy, że dobra czy zła – kulturowa droga którą podążają mężczyźni i kobiety, identyfikując się z kulturowymi rolami co do dozwolonych aktywności. To, że świat ludzki istnieje i ewoluuje, dowodzi, iż pewne wzorce zachowań wykreowane przez mężczyzn i kobiety zawierają dużo dobrych rozwojowych programów egzystencji, a fakt iż w sercach jednostkowych osób rozwija się żal, nienawiść, gniew, poczucie krzywdy, udowadnia, iż jednostkowa kobieta lub określony mężczyzna mogą być nośnikami modeli myślowych i wzorów zachowania cierpienia i bólu, lecz nie dotyczy to każdej osoby na planecie. Mężczyzna który kocha siebie w zdrowy sposób, ufa sobie, ma wolę stanowienia o sobie, szanuje życie i cechuje się intencją stworzenia zdrowego partnerstwa, dwojga dojrzałych osób, spotykając kobietę, która ma takie same modele myślowe i wzory zachowania, umie wraz z kobietą stworzyć zdrowy związek, który ewoluuje w kierunku zdrowej rodziny. Dysfunkcyjny mężczyzna może tylko przez manipulację finansową zdobyć partnerkę seksualną, ponieważ żadna zdrowa kobieta, nie wejdzie w związek hierarchiczny.

Zdrowa rodzina, zdrowy związek partnerski, zdrowe dziecko - to wysoka odporność w psychice na kulturową i rodzinną manipulację, to odwaga stworzenia własnych zasad i życia według nich

Zdrowia rodzina umożliwia każdemu dziecku, bez względu na płeć i kolejność urodzenia rozwój potencjału. Zdrowe dziecko wychowują ludzie wolni mentalnie, świadomi ewolucyjnych zasad kodowania informacji i schematów reakcji w DNA. Zrozumienie biologicznych mechanizmów, aktywowania biologicznego zniewolenia, wyzwala z zewnętrz sterowalności na rzecz woli stanowienia o sobie. Wszędzie tam, gdzie ludzi dorosłych zniewalano strachem, tam występuje zjawisko powielania ról rodzinnych, resentyment, projekcja i przeniesienie oraz kompensacja zranień. Ludzie ci korzystają ze starszych systemów mózgowych, nie rozwijając nigdy własnej indywidualnej tożsamości, identyfikując się wyłącznie z tożsamością rodzinną. Zdrowe dziecko, może rozwinąć swój potencjał, gdy od poczęcia rodzice kierują się intencją rozwoju jego potencjału do autentycznej wolności stanowienia o sobie. Ludzie wychowywani strachem lub negatywnym wartościowaniem, mają aktywny wyłącznie mózg gadzi ich mózg realizuje tylko jeden program: zrób wszystko by przetrwać z sadystą. Ludzie którym rozwijano wolę, szanowano indywidualność, wzmacniano asertywność, mają aktywną korę szarą, ich mózg działa prawidłowo i realizuje program: rozwijaj swój potencjał i skutecznie realizuj plany! Jakość socjalizacji, odpowiada za to że jedni ludzie realizują cele inni żyją zniewoleni lękiem przed karą!

Zdrowa rodzina, zdrowe dziecko, zdrowy związek

Zdrowa rodzina, to ludzie którzy tworzą zdrowe partnerstwo, rozwijając w sobie inne niż hierarchiczne modele myślowe, kierując się intencją wychowania w pełni wolnego mentalnie, autonomicznego potomstwa, gdzie partnerzy realizują role rodziców, zachowując i rozwijając swoje odrębne poczucie tożsamości. Możliwość stworzenia takiej rodziny, zależy od weryfikacji kodów kulturowych i modeli myślowych na których stworzono system rodzinny kobiety i mężczyzny i wybranie z tych zasobów, te, które gwarantują stworzenie związku partnerskiego, umożliwiającego świadome, intencjonalne wychowywanie dzieci w zdrowy sposób, dzięki umiejętności zakwestionowania ról rodzinnych, które od wieków, uniemożliwiały zdrowy rozwój wszystkim dzieciom. Do zmian mentalnych konieczna jest pewna świadomość historyczna, biograficzna, a przede wszystkim wiedza o tym, czym jest zdrowa tożsamość, jak powstaje zachowanie i jak go zmienić. Ważne jest także zrozumienie jak systemy mózgowe reagują, bez wiedzy i woli człowieka na doświadczenia w rodzinie. Problemy ludzi wychowywanych w hierarchii wynikają z niekorzystnych, głębokich zmian biologicznych w genach i systemach mózgowych, ponieważ socjalizacja której fundamentem jest kara i nagroda, aktywuje kodowanie w DNA bez wiedzy i woli osoby mechanizmy obronne, tak wychowuje się od pokoleń dziecko do lękowego patologicznego posłuszeństwa tym, którzy potrafią kodować w DNA, na tyle skuteczny lęk przed człowiekiem, by osoba, nigdy nie potrafiła wyzwolić się z rodzinnej roli i granic dozwolonych aktywności z niej wynikających. Zyskując wiedzę jak działają systemy mózgowe, dorosły może wyzwolić siebie i swoje potomstwo z nieuświadomionych reakcji, które finalnie uniemożliwiają prowadzenia szczęśliwego, spełnionego życia.

Zdrowa rodzina, zdrowe dziecko, zdrowy związek - to zdrowe modele myślowe, które wybiera się świadomie, z kultury w której się żyje obecnie

K. Oatley i J.M. Jenkins zauważają iż „dla ludzkiego przystosowania charakterystyczna była rodzina oparta na grupie dzieci i ich matce z samcem związanym z nią emocjonalnie i zapewniającym utrzymanie rodzinie.”[1] Ten model hierarchicznej zależności ewoluuje w kierunku partnerstwa dwojga dorosłych podobnie rozwiniętych osób, o intencji rozwoju autonomii potomstwa, przy zachowaniu odrębnych osobowych tożsamości i autonomii stanowienia o sobie kobiety i mężczyzny. Patriarchat jest modelem rodziny, stworzonym przez religijne i państwowe kody kulturowe zależności, podporządkowania, zastraszania i patologicznego posłuszeństwa, ze sztywno stworzoną strukturą z centralną pozycją autorytarnej władzy jednej osoby - dzisiaj może to być też kobieta. Każda hierarchia z założenia uniemożliwia pełen rozwój wszystkich członków w grupie, stąd kryzys rodziny, jest bezpośrednim wynikiem przymusu, przemocy, szantażu – najczęściej emocjonalnego i sztywnych ról rodzinnych, powielanych z pokolenia na pokolenie. Dwa mechanizmy które aktywują destabilizację neuronalną, uniemożliwiając zdrowy rozwój to: przemoc fizyczna i przemoc emocjonalna, jeżeli rodzice stosują ją wobec własnych dzieci lub sami jej doświadczyli, to z dużym prawdopodobieństwem są do dnia dzisiejszego genetycznie zakodowani do patologicznego posłuszeństwa temu, kto ich krzywdził i nie tylko nie są tego świadomi, ale ubierają swój lęk w kulturowe modele myślowe, chociaż ich zmysły sensoryczne prawidłowo sygnalizują zagrożenie.

Zdrowa rodzina, zdrowe dziecko, zdrowy związek - to zdolność do samodzielnej zmiany zachowania, dzięki umiejętności kodowania wzorów reakcji w DNA w szybki i skuteczny sposób

V. Satir zachęca do refleksji „jeżeli sprawimy, że rodzina stanie się miejscem rozwoju jednostek, których człowieczeństwo będzie jak najbardziej pełne, znajdzie to swoje odbicie w otaczającym nas świecie - będzie on wówczas bezpieczny i będzie bardziej odpowiadał ludzkim potrzebom. Możemy stworzyć prawdziwe rodziny, w których będą dorastać prawdziwi ludzie. Każdy z nas jest niepowtarzalną istotą i każdy z nas wpływa na obraz świata. [...] Jestem przekonana, że każda zaburzona rodzina może się stać zdrowa. Cechy współtworzących ją osób w większości zostały ukształtowane w procesie wychowawczym, a to właśnie sprawia, że rodzina jest zaburzona. Jeżeli zostały ukształtowane, to mogą również ulec przekształceniu, a wówczas miejsce dotychczasowych zajmą nowe.”[2]

Zdrowa rodzina, według V. Satir pomaga rozwijać w każdym, wolę stanowienia o sobie, autonomię myślenia, indywidualność, kilka szczególnych cech zdrowej rodziny, przedstawiono poniżej:

„Każdy człowiek ma poczucie własnej wartości, pozytywne lub negatywne, chodzi o to jakie ono jest, w rodzinach zdrowych jest wysokie.
Każdy człowiek porozumiewa się z innymi, ważne jest to, w jaki sposób i z jakim skutkiem. W rodzinie zdrowej komunikacja jest bezpośrednia, jasna, precyzyjna i szczera.
Każdy człowiek przestrzega zasad, istotne jest to jakich i z jakim rezultatem. W zdrowej rodzinie zasady są elastyczne, ludzkie, stosowne, podlegające negocjacjom.
Każdego człowieka łączą relacje ze społeczeństwem, ważne jest jakie one są i co powodują. W zdrowej rodzinie, relacje łączące rodzinę ze społeczeństwem są otwarte, pełne ufności i dobrowolne.”[3]

V. Satir ostrzegała przed resentymentem i kompensacją zranień „liczę również na to, że w ten sposób uda mi się powstrzymać proces przekazywania tego bólu następnemu pokoleniu.”[4] „Rodzina – jak zauważa V. Satir – może być tym miejscem, w którym znajdziemy miłość, zrozumienie i wsparcie, nawet kiedy wszystko inne zawiedzie. Miejscem, w którym możemy się odświeżyć i odzyskać siły, albo skutecznie radzić sobie ze światem zewnętrznym. Jednak dla milionów rodzin jest to tylko marzenie.”[5] „Kiedy przebywam blisko wspierającej rodziny, natychmiast odczuwam ogromną życzliwość, autentyzm, szczerość i miłość. Przejawy serca i duszy są równie wyraźne jak przejawy rozumu. U jej członków łatwo można dostrzec miłość, intelekt i szacunek dla życia.”[6]

V. Satir, sformułowała „pięć prawidłowych zasad istnienia w systemie rodzinnym:

Wolność widzenia i słyszenia tego, co widzisz i słyszysz TERAZ, zamiast tego, co powinieneś, mógłbyś, czy będziesz słyszeć i widzieć, lub tego, co widziałeś i słyszałeś.
Wolność odczuwania tego, co czujesz TERAZ, zamiast tego, co powinieneś, mógłbyś, czy będziesz czuć oraz zamiast tego co odczuwałeś w przeszłości.
Wolność mówienia tego, co mówisz TERAZ, zamiast tego, co powinieneś, mógłbyś lub będziesz mówić, oraz tego, co mówiłeś w przeszłości.
Wolność sięgania po to, czego chcesz, a nie po to, czego powinieneś chcieć, zamiast czekania, aż ktoś ci to zaoferuje.
Wolność podejmowania ryzyka na własną odpowiedzialność, zamiast czekania, aż sytuacja się zmieni, umożliwiając ci zdobycie tego, czego pragniesz.

Podsumowując:

jeżeli mogę widzieć i słyszeć to co jest tu i teraz, czuć to, co teraz czuję,
mówić o tym, co teraz czuję, myślę słyszę i widzę,
jeżeli mogę sięgnąć po to, czego teraz pragnę,
i mogę teraz na własną odpowiedzialność podejmować ryzyko,
jeżeli mogę teraz komunikować to wszystko w sposób spójny i w sposób twórczy odbierać informacje zwrotne
oznacza to, że potrafię radzić sobie ze światem zewnętrznym oraz z życiem wewnętrznym i udaje mi się robić to teraz.”[7]

kompetentny rodzic

gwarancją zdrowego rozwoju dziecka

Kompetencje personalne kompetencje komunikacyjne zarzadzanie zasobami kompetencje emocjonalne konsultacja kompetencje szkolenia kody kulturowe modele myślowe