słowa kluczowe: Wychowanie dziecka bezpieczne przywiązanie zdrowy rozwój dziecka geny jak zmienić zachowanie dziecka miłość rozwój uczuć wyższych motywacja wewnętrzna DNA

Pixbay, Niesamowite darmowe obrazy (pixabay.com)

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - gdy rodzic ma wysokie poczucie bezpieczeństwa i nie czuje lęku, nie boi się członków swojej rodziny - agresywnych manipulacyjnych rodziców, z okresu, gdy sam był dzieckiem, wtedy, może stworzyć własnemu dziecku świat w którym poczucie bezpieczeństwa jest fundamentem dla rozwijania nowych umiejętności

Fundamentem zdrowia dziecka jest bezpieczne przywiązanie

Bezpieczne przywiązanie dziecka do przynajmniej jednego rodzica, zależy od:

klimatu emocjonalnego w jakim się wychowuje
poziomu wiedzy rodziców, o prawidłowościach rozwojowych człowieka
jakości interakcji matki i ojca
pozycji rodzinnej matki, ojca oraz dziecka i ich schematów interakcyjnych w trzech systemach rodzinnych, z uwzględnieniem zjawiska intruzywności krewnych w życie rodziny
historii rodzinnej, w tym trudnych doświadczeń rodzinnych matki i ojca w okresie ich dzieciństwa
jakości doświadczeń rozwojowych z uwzględnieniem zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa, stymulacji mowy (w tym: różnorodne faktury pokarmu oraz jakościowy wymiar komunikacji z dzieckiem), rozwoju motorycznego, społecznego i emocjonalnego dziecka, zaspokojenie potrzeb sensorycznych rozwijającego się organizmu w zakresie wysokiej jakości doświadczeń stymulujących prawidłowe funkcje dla widzenia, słyszenia, dotyku, mowy, integracji odczuć cielesnych, rozumienia sygnałów, które wysyła ciało dziecka
jakości interakcji rodzica z dzieckiem i jakości interakcji ojca z matką, wysoka konfliktowość dorosłych, zdecydowanie uniemożliwia tworzenie bezpiecznego przywiązania dziecka do rodzica, zwłaszcza wtedy gdy silne negatywne emocje, między dorosłymi, rzutują ja jakość opieki i wychowania
wartości i zasad rodzinnych
wzorów kulturowych według których żyje rodzina
modeli myślowych kobiety i mężczyzny
poziomu poczucia własnej wartości kobiety i mężczyzny
realnej a nie pozornej woli stanowienia o sobie
intencji rodziców, związanej z "posiadaniem" (!?) dziecka
rozwijanie indywidualnej tożsamości dziecka, innej niż rodzinna

Warunkiem bezpiecznego przywiązania dziecka do rodzica jest odkrycie głęboko zakodowanych w DNA religijnych modeli myślowych o autorytetach, zakwestionowanie "kochania" i posłuszeństwa innych na rzecz rozwijania umiejętności kochania i akceptowania przez dziecko samego siebie. Dziecko musi być uczone żywienia obrzydzenia i odrazy do wszystkich ludzi, stosujących każda formę przemocy (także członków rodziny), i ma być uczone umiejętności współpracy i komunikacji z ludźmi o wysokim poziomie rozwoju i świadomości. Przemoc utożsamiając z blokadą rozwoju potencjału przez intruzywność i narzucanie blokujących modeli myślowych i wzorów zachowania - typowe metody niszczenia woli i izolowania od ludzi o wyższym poziomie rozwoju obserwuje się w popularnych sektach.

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - gdy rodzic sam wybiera modele myślowe i wzory zachowania i według nich rozwija dziecko, aktywuje od chwili poczęcia korzystne zmiany genetyczne w nim

Dziecko i jego zachowania, to kwintesencja tego czym jest realnie rodzina, rozwijanie w nim miłości, to rozwijanie w nim świadomości iż jego intencja – myśl o sobie i innych, wyznaczy jakość jego życia. To aktywowanie neurogenezy dla tworzenia nowych połączeń neuronalnych, by kochać i szanować oraz troszczyć się o siebie, te modele myślowe, w polskiej kulturze powszechnie nie występują. Kulturowe modele hierarchiczne religijne, na fundamencie których stworzono polskie społeczeństwo, nakazują kochać, szanować i ufać zewnętrznym autorytetom, bez względu na to jak naprawdę zachowują się te osoby i to jest poważny błąd. Dziecko ma kochać siebie, dziecko ma ufać sobie, dziecko ma rozwijać zaufanie do własnego organizmu, dziecko ma być uczone odpowiedzialności za siebie, dziecko ma czuć granice, które zmieniają się wraz z jego wiekiem, dziecko ma czuć swoją wolę decydowania o sobie, ma rozwijać swoje odrębne JA. Gdy dziecko rozwija się w zdrowym klimacie emocjonalnym rozwija swój talent z motywacji wewnętrznej.

Wzmocnienie motywacji wewnętrznej dziecka może dokonać się przez rozbudzenie jego potrzeby osiągnięć, jest to silne pragnienie skutecznej realizacji celów, nie tylko realnych ale też stanowiących wyzwanie. Motywacja i potrzeba osiągnięć, cechują zdrowych ludzi. Prawidłowe stymulowanie tego stanu umysłu warunkowane jest emocjami pozytywnymi, dumą z osiągnięć dziecka, docenieniem realnych postępów, wiarą w jego możliwości, pragnieniem by rozwinęło nowe kompetencje – przez wykorzystanie KOMUNIKATU POZYTYWNEGO. Emocjonalne zaangażowanie dorosłego staje się motorem napędzającym zmianę w dziecku, które pragnąc jego akceptacji, uwagi i doceniania, wzmacnia swoje zaangażowanie w wykonanie zadań, dążąc do osobistego sukcesu.

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - zaczyna się od pierwszego pełnego miłości SŁOWA - kocham cię dziecko, które płynie z głębi szczerej intencji serca

Rozwój uczuć wyższych, czyli rozwijanie w dziecku umiejętności obdarzania samego siebie i innych pozytywnymi emocjami, które można określić słowem „miłość” – czyli to zdolność do pokochania samego siebie i zdolność do obdarzania innych pozytywnymi uczuciami. Rodzice, którzy blokują rozwój życiowych kompetencji dziecka i zniewalają go emocjonalnie, pojmują „miłość” w wypaczony sposób, który też przejawia się rywalizacją o uczucia, gloryfikowaniem wybranych dzieci itd. Rozwój uczuć wyższych to uczenie dziecka współpracy i komunikacji, umiejętnego emocjonalnego reagowania, ze zdolnością różnicowania sytuacji, w której empatia i altruizm są właściwe. To także zdolność do asertywności, gdy inni przez wzbudzanie emocji starają się wykorzystać empatię, by krzywdzić, czy manipulować dzieckiem. Rozwój uczuć wyższych to rozwój inteligencji emocjonalnej, dzięki której dziecko rozwija odpowiedzialne myślenia o sobie i swoich zachowaniach, w kontekście siebie, rodziny, społeczności, państwa czy świata. Miłość, ta zdrowa, to po prostu pozytywna intencja dbania i szanowania siebie i innych. Potocznie ujmowana „miłość” to nieustanny emocjonalny szantaż, przekupywanie, straszenie, grożenie, poniżanie, rywalizacja o uczucia, wmawianie iż dziecko jest złe, nie zasługuje na miłość itd. Dziecko musi nauczyć się kochać i ufać sobie, rozwinie te umiejętności, gdy będzie czuło się kochane i akceptowane przez dorosłych, nie oznacza to akceptacji rodziców dla jego nieprawidłowych zachowań. Oznacza to iż dziecko, jako istota, której rozwój determinowany jest pamięcią DNA, uzewnętrznia reakcje, na które do czasu zyskania świadomości i umiejętności sterowania swoim zachowaniem, nie ma żadnego wpływu.

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - gdy rodzic kocha i szanuje siebie, aktywuje te umiejętności w swoim dziecku

Do dzisiaj sporadycznie wychowuje się wszystkie dzieci do autonomicznego, poza systemowego myślenia i rozwijania w pełni unikatowego poza rodzinnego potencjału osobowego każdego z nich.

Zdrowe dzieci rodzą się z uwarunkowaną genetycznie potrzebą doskonalenia kompetencji życiowych i ich aktywność własna oraz ciekawość są na bardzo wysokim poziomie, co przez system kar i nagród jest paradoksalnie WYGASZANE a zdrowie dziecka blokowane. Dziecko potrzebuje wiedzy o tym jak działa jego mózg, dlaczego zachowuje się tak a nie inaczej, musi być uczone pozytywnej intencji wobec samego siebie, musi brać odpowiedzialność za swoje zachowanie i dziecko powinno poznać prawdziwą a nie mityczną rodzinną historię i od małego powinno być uczone autonomicznego myślenia, decyzyjności, prawa do wyboru swojej drogi życia oraz musi poczuć czym jest odpowiedzialność za wybory i decyzje.

Dziecko dysponuje w chwili poczęcia pamięcią genetyczną ojca i matki do czasu zapłodnienia oraz całą pamięcią genetyczną przodków, stąd każde dziecko które jest poczęte na innym etapie życia rodziców będzie mieć inne schematy życia. Jeżeli pierwsze dziecko zostanie poczęte na studiach na imprezie studenckiej, z dużym prawdopodobieństwem, będzie emanowało innymi wzorami myślenia i zachowania niż dziecko poczęte w czasie, gdy oboje rodzice pracowali zawodowo. Także skrajnie trudne doświadczenia rodzinne, typu choroba jednego z rodziców w chwili poczęcia, radykalnie zmieni życie takiego dziecka. Pamięć doświadczeń ojca i matki ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia osobistych doświadczeń dziecka. Dziecko od urodzenia nie może uzewnętrzniać zachowań, które do chwili jego poczęcia nie były wykształcone w rodzinie, musi być tego świadomie nauczone.

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - zdrowie dorosłego warunkuje zdrowie dziecka

Niska świadomość dotycząca tego czym jest zachowanie, jak powstaje i jak go zmienić, sprawia iż wielu rodziców przenosi ból swojego dzieciństwa na wybrane dzieci, przez:

karanie wybranych dzieci - najczęściej reprezentantów agresorów ze swojego dzieciństwa, rodzic skrzywdzony przez rodzica, skrzywdzi dziecko, ojciec skrzywdzony przez swoją matkę będzie mścił się na córce itd.
kompensacje własnych zranień - kreowanie poczucia zagrożenia, tam gdzie go nie ma, lęk rodzica, przenoszony jest na dziecko
zaspokajanie swoich niespełnionych pragnień przez własne dziecko, nawet wtedy, gdy ono tego nie chce, rodzic w aktywności dziecka szuka zaspokojenia swoich marzeń, pragnie by dziecko rozwijało talent o rozwoju którego zawsze marzył rodzic, nie analizując w świadomy sposób rzeczywistych predyspozycji i pragnień dziecka w tym zakresie
mechanizm posłuszeństwa dziecku - to nieuświadomiony lęk przed krewnym, którego dziecko jest reprezentantem, dziecko jako bodziec aktywuje patologiczne posłuszeństwo rodzica, najczęściej matki, objawiające się skrajnym pajdocentryzmem
kupowanie miłości, rodzinna rywalizacja o uczucia dziecka przez bycie lepszym rodzicem od drugiego, a potwierdzeniem "większego" zaangażowania w relację z dzieckiem jest cena za oferowany prezent
mechanizm socjalizowania dziecka zgodnie z rodzinną rolą, traktowanie dziecka tak jak w ujęciu wielopokoleniowym traktuje się pierworodnych, czy najmłodsze dzieci itd.
infantylizowanie dzieci, blokowanie rozwoju wszystkich życiowych kompetencji dziecka, tak by było nieustannie zależne od rodziców lub rodzica
zazdrość, zaborczość, ukryta przez infantylną miłość (np. pranie 40 letniemu "dziecku" bielizny, jest tego dosadnym przykładem!) - jako mechanizm manipulacji i kontroli, oczekiwanie iż dziecko zaspokoi potrzeby emocjonalne rodzica, gdy ten nie doświadczył miłości w swoim dzieciństwie lub małżeństwie
sojusze, patologiczna więź rodzica z dzieckiem, my kontra drugi rodzic
uniemożliwianie dziecku prawidłowego rozwoju społecznego przez blokowanie kontaktów społecznych i dążenie do bycia niezastąpionym
niszczenie tożsamości dziecka przez negatywne wartościowanie, poniżanie, wyszydzanie i wszystkie inne formy przemocy

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka - gdy rodzic rozumie czym jest zachowanie, może sam aktywować taką zmianę

Kody kulturowe i rodzinne modele myślowe dotyczące wychowywania dziecka to wdrukowywanie i utrwalanie oraz bezrefleksyjne wzmacnianie w dziecku kodów kulturowych patologicznego posłuszeństwa autorytetom, dla schematów i granic zachowania zgodnych z płcią i kolejnością urodzenia, zależnych od tego z jakimi kodami kulturowymi identyfikują się rodzice i członkowie rodziny i jakie egzekwują metodą kar i nagród.

Polskie kody kulturowe dotyczące wychowywania dzieci, wartościują dzieci według kolejności urodzenia, płci i indywidualnych preferencji rodziców. W Polsce nie wychowuje się dzieci myślących samodzielnie, kwestionujących autorytety, rozwijających zdolność do autonomicznego krytycznego myślenia i dokonywania właściwych rozwojowych wyborów. Powiela się archaiczne - dzisiaj - metody wychowawcze, blokując rozwój talentu dziecka, przez karanie lub nagradzanie aktywności dziecka zależnie od modeli myślowych rodzica, a nie zgodnie z intencją rozwoju zdrowej autonomicznej tożsamości dziecka, bez względu na jego płeć.

Wychowanie dziecka, bezpieczne przywiązanie, zdrowy rozwój dziecka

Rodzice powinni rozwijać eksperckie umiejętności kodowania neuronalnego sukcesu i zdrowia swojego dziecka, przez zdobycie wiedzy o tym czym realnie jest rozwój, jak kodować w genach, prawidłowe zachowania, jak wygaszać zachowania nieprawidłowe, które są genetyczną pamięcią dziecka, a nie jego świadomym wyborem. Rodzic wyposażony w najnowszą wiedzę o tym jak aktywować rozwój pełnego potencjału dziecka, całkowicie przeobraża jakość życia i dziecka i swoją, aktywując progres swojego systemu rodzinnego, czerpiąc radość i szczęście z faktu świadomego i lekkiego stymulowania dziecięcego potencjału, przy zachowaniu swojej osobowej tożsamości i realizacji także własnego talentu.

kompetentny rodzic

gwarancją zdrowego rozwoju dziecka

Kompetencje personalne kompetencje komunikacyjne zarzadzanie zasobami kompetencje emocjonalne konsultacja kompetencje szkolenia kody kulturowe modele myślowe