KŁAMSTWO STRATEGIA OCHRONY PSYCHIKI PRZED ZRANIENIEM
Dlaczego dziecko kłamie, kłamstwo strategia przetrwania w rodzinie
Kłamstwo – to wypowiedź werbalna która przeczy realnym faktom. Jest formą mechanizmu obronnego lub celowym zabiegiem, za pośrednictwem którego osoba, która stosuje ten mechanizm dąży do uniknięcia kary lub uniknięcia konsekwencji, albo chce uzyskać korzyści. Kłamstwo jest też mechanizmem ochrony innych, przed faktami, które według wyobrażeń osoby, która kłamie, mogłyby wyrządzić więcej szkody niż pożytku (lekarz zataję fakty o stanie zdrowia chorego, gdy nie widzi już nadziei). Kłamstwo jest też formą tworzenia rzeczywistości, w którą chce wierzyć rozmówca (mężczyzna zdradzający żonę, zapewnia ją o swojej wierności). Jest to złożona forma wypowiedzi, która jest strategią na utrzymanie relacji lub wytrzymanie w relacji, a wynika z szacowania korzyści i strat, w sytuacji powiedzenia prawdy. Często kłamstwo jest reakcją systemów mózgowych na agresję w interakcji rodzica z dzieckiem.
Kłamstwo jest także świadomie stosowanym mechanizmem ochrony zdrowia, żołnierz z rozmysłem kłamie i wyprowadza wroga z błąd, jego kłamstwo uznawane jest za czyn heroiczny, a nie grzech czy występek, w tej sytuacji mówienie prawdy oznaczałoby klęskę, zdradę - a nawet "głupotę". Kłamstwo w wielu związkach stosowane jest zwyczajowo i rutynowo, gdy gwarantuje uniknięcie konfliktu czy agresji, a przede wszystkim konsekwencji.
Dlaczego dziecko kłamie - dziecko jest uczone kłamstw, ma kłamać obcemu, ukrywając informacje co do miejsca zamieszkania – zachowuje się racjonalnie i jest to reakcja jak najbardziej prawidłowa. Rodzice uczą dzieci iż należy kłamać gdy mowa o pinie do karty kredytowej, dostępu do telefonu i innych kluczowych informacji, których nie powinny poznawać osoby postronne. Stąd pytanie dlaczego dziecko kłamie, powinno zostać zmienione w pytanie o przyczyny ukrywania informacji przed rodzicami, postrzeganymi przez dziecko w kategoriach zagrożenia, jak obcych? Dlaczego dziecko kłamie rodzicom, jak obcym? Kiedy dziecko straciło zaufanie do opiekunów?
Kłamstwo przybiera też formę patologiczną, wtedy gdy jest mechanizmem unikania odpowiedzialności za swoje realne nieprawidłowe zachowania. Dorośli kłamią nieustannie. Stosując te strategie uznają iż okłamywanie innych i okłamywanie siebie, pozwoli na uniknięcie odpowiedzialności. Dlaczego dziecko kłamie, gdy nie ma zagrożenia, zapewne modeluje się na rodziców i uznaje iż w tym systemie rodzinnym kłamstwo jest normą, nie patologią. Niewiele osób wie, iż kłamca emanuje określonym pobudzeniem emocjonalnym, stąd ludzie z rozwiniętą inteligencją sensoryczną - perfekcyjnie rozpoznają kłamcę, wykluczając go z grona osób zaufanych - wiedzą, że nie mogą mu zaufać.
Dlaczego dziecko kłamie? Mechanizm obronny - kłamstwo strategia przetrwania w rodzinie. Engram kłamcy
Racjonalizacja kłamstwa, powinna polegać na poszerzeniu percepcji dotyczącej negatywnego znaczenia słowa kłamstwo i powodów, dla których zaczęto ten mechanizm piętnować. Spowiadanie się z kłamstwa - pozwalało pozyskać informacje o tym, kto w społeczności może działać przeciwko czynnikom władzy. Uważnie analizując dane historyczne, zyskuje się zdolność do racjonalizacji religijnych modeli myślowych, dzięki czemu inaczej zaczyna postrzegać się słowa i ich znaczenie. Ewolucyjnie systemy mózgowe mają zagwarantować człowiekowi możliwość zwiększenia szans na przeżycie, reprodukcję, adaptację, tym samym kłamstwo czyli wprowadzenie kogoś w błąd lub zatajenie informacji jak również zwiększenie swoich szans na uniknięcie przykrych konsekwencji - wpisuje się w strategie zarządzane mózgiem gadzim. Tak traktowane kłamstwo jest dowodem na to że osoba, która je stosuje nie czuje się bezpieczna - wie, że nie może zaufać, a tym samym jej mózg gadzi uznaje iż w tych okolicznościach metodą, która zwiększa możliwość przetrwania jest kłamstwo.
Dlaczego dziecko kłamie - ponieważ nie czuje się bezpieczne.
Kłamstwo dzieci wynika też z naśladowania zachowań dorosłych i należy podejść do tych zachowań w racjonalny sposób. Dzieci z którymi rodzice tworzą wysokiej jakości więź emocjonalną, także na wielu różnych etapach wzajemnych relacji zatajają fakty, wynika to z lęku przed odrzuceniem, pragnieniem akceptacji, dążeniem do utrzymania relacji. Szczera komunikacja nie zawsze służy interesom rodzica i dziecka J. Stewart stwierdza iż w niektórych sytuacjach taka szczera komunikacji może być „niebezpieczną drogą”[1], sugerując iż „przemilczenie jest jedną z ważnych funkcji języka. (…) Milczenie, małomówność, powściągliwość, a nawet nieszczerość w pewnych okolicznościach mogą okazać się wielkimi cnotami.” [2] Odejście od wartościowania kłamstwa według religijnych kodów kulturowych, pozwoli na uważność w kontekście tego, czy kłamstwo dziecka wynika z lęku przed dorosłym, jest obawą przed konsekwencjami, to wzór komunikacji zakodowany w DNA, czy dziecko naśladuje dorosłych z którymi przebywa, ucząc się tej strategii od rodziców (np. obserwując jak ojciec czy matka kłamią innym członkom rodziny, podczas wspólnego obiadu), czy pragnie akceptacji i mówi to, co sprawia iż rodzice są z niego dumni, dzięki czemu zachowuje swój wyjątkowy status w rodzinie i inne.
Dziecko kłamiąc często powiela zachowania znaczącego dla siebie rodzica, używa kłamstwa jako strategii manipulacji lub kontroli, członkiem rodziny, wtedy gdy obserwuje to zachowanie u osoby, którą postrzega jako autorytet. Jeżeli ojciec zawsze kłamie, gdy matka prosi go o wykonanie drobnych prac, a kłamstwo skutkuje zdjęciem z ojca odpowiedzialności za tą czynność i wykonuje ją matka, wtedy dziecko nasiąka wzorami aktywności, ucząc się od ojca iż kłamstwo jest fenomenalną strategią by unikać przykrych żmudnych obowiązków, „bystre dziecko uczy się szybko, czego oczekują dorośli i przybiera zgodne z tym maski.” [3] Ta taktyka kłamania, którą dziecko obserwuje u dorosłych, w kontaktach interpersonalnych z innymi członkami rodziny, sprawia iż naśladuje i odtwarza kłamstwo w podobnym kontekście społecznym. Jeżeli dziadek lub kuzyn oczekuje od matki lub ojca świadczenia np. darmowej pracy (pieniędzy) na rzecz innego członka rodziny, wtedy dziecko obserwując kłamstwo rodziców, uczy się tej strategii i powiela ją w kontaktach interpersonalnych.
Dlaczego dziecko kłamie - ponieważ boi się odrzucenia. To kolejna przyczyna zdaniem J. Stewart to mechanizm maskowania „kiedy dzieci odkrywają że ich własne uczucia są nieakceptowane dla społeczeństwa, stają przed wyborem: zmienić je lub ukryć za maską. Najczęściej uczuć nie da się zmienić, więc dziecko je ukrywa, tworząc sekretny świat wewnętrznych emocji i fantazji.”[4]
Kłamstwo w rodzinie, może wynikać też z mechanizmu obronnego, gdy dziecko jest dotkliwie karane za określone aktywności. Mechanizm ten tworzy się jako ewolucyjna umiejętność przetrwania w trudnym środowisku. Mózg emocjonalny i gadzi ma za zadanie tworzyć wzory szybkich reakcji, które gwarantuje zwiększenie szans na brak każdej formy przemocy, tak powstają mechanizmy obronne, wtedy gdy dochodzi do naruszenia ciała dziecka, zagrożone jest jego zdrowie fizyczne (klapsy, bicie, poszturchiwanie), karane jest brakiem posiłku a nawet gdy narażone jest na krzyk czy poniżanie. W takiej sytuacji ewolucyjne mechanizmy przetrwania, odpowiadające za kłamanie, pełnią funkcję ochronną, są biologicznie prawidłowe, dziecko zachowuje się w zdrowy sposób, chroni swoje zdrowie biologiczne, zdrowie psychofizyczne, używając strategii, dzięki którym zwiększa szanse na przetrwanie z dysfunkcyjnymi krewnymi. Mechanizm ten uwarunkowany jest biologicznie, aktywowany jest przez mózg emocjonalny i gadzi, a jego celem jest zwiększenie bezpieczeństwa biologicznego i umysłowego dziecka, dorastającego w środowisku, w którym narażone jest na kary. Odpowiedzialność za to iż dziecko w poczuciu zagrożenia kłamie, spoczywa na dorosłych, gdyby od jego urodzenia opiekujący się nim dorośli rozwijali w nim poczucie bezpieczeństwa i zaufanie, dziecko nie miałoby powodu by kłamać.
Dlaczego dziecko kłamie? I dlaczego bywa to dla jego życia i zdrowia zagrażające?
Problem kłamania, pojawia się wtedy, gdy ukrywanie prawdy staje się rutynowe, zagrażając bezpieczeństwu dziecka. Charakter interakcji rodziców z dziećmi, kształtowany jest najczęściej zgodnie z religijnymi i rodzinnymi modelami myślowymi aktywuje niepotrzebny stres i cierpienie, ponieważ metody wychowawcze w polskich rodzinach pełne są straszenia, grożenia, poniżania, a nawet bicia. Ujmowanie interakcji rodzic - dziecko, przez pryzmat celu jakim jest przygotowanie do życia dziecka w świecie w którym należy elastycznie dostosowywać się do zmieniających się warunków życiowych, przeobraża sposób myślenia o dziecku, gdy przyłapie się je na kłamstwie, z negatywnego wartościowania dziecka gdy kłamie, na myślenie o przyczynach, dla których powstał ten mechanizm obronny i powodach jego stosowania. Osobista odpowiedzialność rodziców za jakość interakcji między sobą i z dzieckiem, pozwala na refleksję dotyczącą tego co dziecko obserwowało i czego się od rodziców nauczyło. Kłamstwo najwięcej problemów aktywuje w wieku nastoletnim, gdy dziecko zataja gdzie przebywa, z kim oraz jak spędza czas. Jednak po kilkunastu latach deprywacji potrzeb emocjonalnych czy egzystencjalnych, relacja z dzieckiem nie naprawi się w ciągu jednego wieczora.
Kłamstwo nie jest mechanizmem wartościowym, jak już wspomniano to najczęściej w kontekście dziecka mechanizm obronny, lub automatyczny wzór komunikacji powielany po przodkach. Karanie dziecko dlatego że kłamie, jest wzmocnieniem tego mechanizmu i gwarancją iż rozszerzy zatajanie prawdy o sobie i swoich przeżyciach na dalsze obszary swojej aktywności. Tworzenie zdrowej relacji z dzieckiem przy określeniu obszarów, w których konieczne jest wzajemne zaufanie i prawdomówność, zaczyna się od okresu noworodkowego, gdy dziecko straci zaufanie do rodzica, czuje się nieakceptowane, niekochane, gorsze lub które jest piętnowane za swój sposób myślenia i zachowania, rozwinie strategie chroniące jego psychikę przed zranieniem, kłamiąc.
Dlaczego dziecko kłamie - możliwe że dysponuje taką genetyczną pamięcią ma - engram kłamcy
W wyjątkowych sytuacjach, rodzi się dziecko z genem kłamcy, wtedy gdy jego reprezentant osoba z systemu rodzinnego urodzona w tej samej kolejności co dziecko i tej samej płci, kłamała by przetrwać z dysfunkcyjnymi opiekunami. Kłamstwo które pełniło ewolucyjną funkcję ochronną, zwłaszcza wtedy, gdy strategia ta przyniosła korzyści i dziecko nie było bite, pozbawione posiłku, wbudowuje się jako reakcja bezwarunkowa, reakcja na bodziec. Ta zmiana genetyczna, może zostać przeobrażona, ale tylko wtedy, gdy rodzice spokojnie, racjonalnie opowiedzą dziecku rodzinną historię. Wybór dziecka związany z rozwijaniem zaufania do opiekunów, uaktywni prawdomówność, gdy rodzice są etyczni a ich zachowanie aktywuje w systemach mózgowych dziecka, poczucie bezpieczeństwa. Jeżeli jednak, z punktu widzenia dziecka, kłamstwo w drugim pokoleniu, będzie skutecznym mechanizmem obronnym, dziecko nie tylko będzie kłamać, ale będzie w tej strategii mistrzowskie. Drogą do zmiany pamięci DNA, jest uczciwość wobec siebie i odpowiedzialność za to jak postępuje osoba dorosła. Gdy znaczący dorosły może być wzorem do naśladowania, a przede wszystkim jest godny zaufania, chroni dziecko, dziecko samoczynnie przestanie kłamać, a zacznie ufać.
Dlaczego dziecko kłamie? Mechanizm obronny - kłamstwo strategia przetrwania w rodzinie. Engram kłamcy
Zdrowi rodzice okazując dziecku dużo uwagi, zainteresowania i troski, pragną wzajemności w interakcji, a przede wszystkim tego, by dziecko podczas interakcji mówiło prawdę. Prawdziwe wypowiedzi dziecka mają dla rodziców ogromne znaczenie, ponieważ stanowią one podstawę do analizy tego jak dziecko się czuje, jak myśli, jak postrzega rzeczywistość. Kłamstwo jako forma komunikacji aktywuje najwięcej punktów zapalnych w okresie nastoletnim, wtedy sprzeczność między wypowiedzią dziecka, a jego realną aktywnością, wzbudza w rodzicach irytację, złość, ale też wnosi w życie rodzinne wiele problemów komunikacyjnych, relacyjnych i niszczy wzajemne zaufanie. Problem, który doskwiera w związku z konfliktami dotyczącymi szczerości wypowiedzi, jest wynikiem wcześniejszych wzajemnych doświadczeń, systemu wartości z którym utożsamiają się rodzice, kulturowego (religijnego) naznaczenia zamaskowanej wypowiedzi zwanej kłamstwem, mianem grzechu – czyli aktywności, którą się radykalnie potępia.
Dlaczego dziecko kłamie? Mechanizm obronny - kłamstwo strategia przetrwania w rodzinie ... kilka kroków do prawdy
Odbudowanie wzajemnego zaufania, możliwe jest wtedy, gdy poszerza się świadomość biograficzną oraz racjonalnie oceni się jakość relacji z własnym dzieckiem jak również gdy zwerbalizuje się swoje obawy o dobrostan dziecka, wtedy gdy kłamstwo zagraża jego bezpieczeństwu.
Dlaczego dziecko kłamie, należałoby zapytać jakie są powody przez które dziecko nie czuje się bezpieczne? Warunkiem mówienia sobie prawdy jest zaufanie, można go wykształcić tylko wtedy, gdy w procesie całego życia dziecka, mogło ono polegać na dorosłym, bez względu na to jak się zachowywało. Dziecko potrzebuje więzi ze znaczącym dorosłym, potrzebuje granic, szacunku i pozytywnego wartościowania własnej osoby, potrzebuje bezpieczeństwa. Rodzic który ma silną zdrową indywidualną tożsamość oraz etyczny system wartości, jest jak latarnia, która świeci mocnym światłem, by potomek dojrzewając do dorosłości, mógł zawsze bezpiecznie wrócić do fundamentów swojego istnienia.
Dlaczego dziecko kłamie - dlaczego nie może zaufać dorosłym?
I ostatnie najważniejsze, należy nauczyć dziecko umiejętności unikania okłamywania samego siebie, bo to kłamstwo jest dla możliwości rozwoju dziecka najgorsze!
szkolenia i konsultacje
wybór korzystnych kodów kulturowych
i funkcjonalnych modeli myślowych
KOMPETENCJE
Ważne informacje
telefon: 518-089-032
email: kompetencje@agnieszkakozdron.pl
rejestracja
poniedziałek - piątek 8.00 - 17.00
realizacja konsultacji w umówionym terminie